خسرو سینایی گفت: هنر و سینما پوست کلفت می‌خواهد. به خصوص وقتی که می‌خواهی ۵٠ سال مستقل بمانی. وقتی پوستت کلفت شد، قشنگی کار شروع می‌شود. شاید اتفاقات پیش آمده برای فیلم‌های من در زمان خودش یک ضربه شدید بوده اما همین ضربات شدید پوست را کلفت می‌کند. در برنامه هفتگی کانون فیلم خانه سینما نسخه ترمیم شده «در کوچه‌های عشق» ساخته خسرو سینایی، به همراه نشستی با حضور این کارگردان و شاهین شجری کهن، عصر یکشنبه ۲۹ اردیبهشت در سالن سیف‌الله داد خانه سینما برگزار شد. بعد از اکران این فیلم سینمایی که در سال ۶٩ ساخته شده و به اتفاقات دوران جنگ می‌پردازد، خسرو سینایی در پاسخ به این سوال که بعد از سی سال چگونه به این فیلم نگاه می‌کند؟ گفت: «آدم اگر با کارش زندگی کند، هر کاری جایی از زندگی‌اش است حالا یکی آن کار را دوست دارد یکی ندارد، مهم نیست. مهم این است که با آن زندگی کرده است. در مقایسه با این فیلم، «عروس آتش» خیلی در میان مردم مطرح شد. حتی کیارستمی که یادش بخیر، به من پیغام داد من «عروس آتش» را بیشتر دوست داشتم. اما مهم یک چیز است آدم چیزی را که در توانش است بسازد، من خیلی صحنه‌های فیلم «در کوچه‌های عشق» را دوست دارم. یکی از شخصیت‌های فیلم، پسر بچه‌ای که در فیلم با همه دعوا می‌کند الان طلافروش است و پولدار و مدام به من اصرار می‌کند با هم فیلم بسازیم و می‌گوید، لذتی که در آن فیلم بردم، هنوز همراهم است.» در همین راستا شاهین شجری کهن گفت: «ماهیت «در کوچه‌های عشق» در گذر زمان تغییری نکرده است. تأثیری که در سال ۶٩ داشته الان هم با خود به همراه دارد. همچنین تصاویر و ساختار مستندگونه فیلم یک ارزش افزوده به آن اضافه می‌کند. در سینمای ایران معمولاً یک دایره بسته از ژانر، قالب و لحن پردازش و روایت فیلم وجود دارد که سال‌هاست در این دایره بسته قدم می‌زنیم. کمتر فیلم متفاوت می‌بینیم که کلیشه‌های فیلم بینی را زیر پا بگذارد و از به چالش کشیدن آن نترسد اما «در کوچه‌های عشق» فارغ از قواعد شناخته شده و دایره بسته‌ای که گفتم، هست. این فیلم الهام بخش است، شاید داستان روایی عادت شده سینمای ایران را نداشته باشد اما آغازگر یک «بده بستان فکری» برای تماشاگر است. این فیلم در یک دامنه کم عضو در سینمای ایران قرار می‌گیرد که قابلیت بارور کردن ذهن را دارد.»
