بیست و سوم بهمن 1357 در حالی که دولت بختیار سقوط کرده بود، دولت موقت به ریاست مهدی بازرگان بطور رسمی آغاز به کار کرد. دولت موقت که به منظور رسیدگی به اوضاع کشور، به فرمان امام خمینی (ره) تشکیل شده بود، تا پیش از اعلام استعفای مهدی بازرگان به مدت 9ماه به فعالیت خود ادامه داد. مراسم معارفه مهندس بازرگان در آمفی تئاتر مدرسه علوی برگزار وحکم نخست وزیری بازرگان در دولت موقت، رسما اعلام شد. در ابتدای مراسم امام خمینی (ره) در بیاناتی با اشاره به آشفتگی حاکم بر کشور، برلزوم غلبه بر این آشفتگی‌ها تاکید کردند. ایشان با اشاره به عدالت امام علی (ع) گفتند: ما می‌خواهیم یک همچو حکومت عدلی ایجاد کنیم. ده‌ها خبرنگار داخلی و خارجی، گروه‌های مختلف مردم و جمعی از نزدیکان و یاران امام در سالن مدرسه علوی اجتماع کردند و پس از بیانات امام، حکم و فرمان نخست وزیری که با اتفاق آراء شورای انقلاب و تصویب امام خمینی (ره) صادر شده بود، توسط حجت‌الاسلام والمسلمین رفسنجانی در حضور امام خمینی (ره) و مهندس بازرگان قرائت شد. مهدی بازرگان سپس در حضور امام حکم نخست وزیری را از دست حجت‌الاسلام والمسلمین رفسنجانی گرفت و سپس به ایراد سخنرانی پرداخت. او در بخشی از سخنان خود گفت: خدای بزرگ را شکر می‌کنم که چنین اعتبار و حسن شهرتی را که به هیچ‌وجه اهلیت و لیاقت آن را نداشتم، به من ارزانی داشته و همین موهبت الهی باعث شده که آیت‌الله، ابراز اعتماد و ارجاع چنین ماموریتی را به بنده عنایت بفرمایند و همچنین تشکر از ملت ایران می‌کنم. امام (ره) در سخنان خود بعد از سخنان مهندس بازرگان، از مردم خواستند تا با تظاهرات آرام و از طریق مطبوعات، نظر خود را درباره دولت بازرگان ابراز نمایند. در همین روز امام خمینی (ره)، در نخستین اعلامیه خود پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ملت ایران را به رعایت نظم و انضباط انقلابی فراخواند.
همچنین به فرمان امام خمینی کمیته انقلاب اسلامی با هدف کمک به امنیت عمومی تشکیل شد. سازماندهی ارتش و نیروهای انتظامی پس از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد و ستاد ارتش به صورت رسمی به دولت مهدی بازرگان تحویل داده شد و دولت موقت سرلشکر محمدولی قره نی را به مقام رییس ستاد ارتش برگزید. از سوی دیگر سایروس ونس وزیر امور خارجه امریکا، دستورهایی را مبنی بر تماس با دولت موقت به منظور اعلام تصمیم امریکا به برقراری روابط با دولت ایران صادر کرد. هدف از این کار، حفظ دستگاه‌های حساس نظامی و اطلاعات امریکا در ایران و تامین امنیت اتباع امریکایی بود.
