کارگردان «وقتی خروس غلط می‌خواند» با اشاره به ویژگی‌های این اثر نمایشی درباره پروسه شکل‌گیری این نمایش و انتخاب ایده اجرایی اثر سخن گفت.
علی شمس نویسنده و کارگردان نمایش «وقتی خروس غلط می‌خواند» که این روزها در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره اندیشه پشت نمایش و پرداختن به این مساله که اگر امکانی فراهم شود که بتوان جنایتکارانی را قبل از به قدرت رسیدن و دست به جنایت زدن از بین برد، چه اتفاقی رخ می‌دهد، گفت: من خیلی موافق نیستم که خودِ قبل از به قدرت رسیدن یک دیکتاتور، جنایتکار و قصاب انسانی، خیلی با خودِ بعد از به قدرت رسیدنشان موافق باشد. به این معنا که اگر دوسویه زیستی این ۲ نفر را یعنی زمانی که جوان است و آرمان‌هایی دارد با زمانی که پا به سن گذاشته و قدرت گرفته است، مواجه کنیم و به او نگوییم که این فرد تو هستی، طرف خودش را یک آدم فاسد و جنایتکار خطاب می‌کند. او با اشاره به حضور جنایتکاران مختلف از کالیگولا گرفته تا مکبث در این اثر نمایشی و به تصویرکشیدن پریشان احوالی این افراد در قالب یک فرد بیان کرد: معتقدم هیچ‌کس نیامد با وعده بهشت که جهنم را ایجاد نکند و این اتفاق یک امر تاریخی است و در تمام جغرافیای بشر وجود دارد. این اتفاق هم به دلیل ذات خشونتی است که در DNA ما وجود دارد چون این ژن اصلاح نشده است. در طول زمان بسیاری از نقایص فیزیکی ما اصلاح شده اما برخی از خصیصه‌ها در ژن ما هنوز تکامل پیدا نکرده که یکی از آنها سبُعیت و خشونت ورزی است.
شمس درباره انتقادی که درباره منسجم نبودن نمایش مطرح است و دیر ارتباط برقرار کردن مخاطب عام با اثر عنوان کرد: نمایش‌های من هیچگاه آثاری نبودند که مخاطب عام دوست داشته باشد. همیشه از پیش‌داشت‌ها و نگره‌های ذهنی و علقه‌های مخاطب به عنوان یک متریال اولیه استفاده می‌کنم برای مونتاژ نهایی حرفی که می‌خواهم بزنم یا تفسیری که مخاطب قرار است، داشته باشد بنابراین اگر مخاطبی با کارهایم ارتباط برقرار نمی‌کند مشکل من نیست و می‌تواند سالن را ترک کند. من با تماشاگری که مغز تنبلی دارد و جهان را براساس اسلوب‌ها و سویه‌های خودش قضاوت می‌کند نمی‌توانم زیاد به تفاهم برسم.
