بعد از سال‌ها سامانه سفالینه‌های الموت در فضایی کوچک فعال شد تا یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی‌اش را بررسی کند، اما این سایتِ حدود ۸۰۰ ساله هنوز نیازش برای ایجاد فضایی که بتواند یافته‌های باستان‌شناختی خود را در آن نمایش دهد، برآورده نشده است. چیزی حدود ۱۰۰ هزار قطعه سفال که در دو دوره حضور فرقه اسماعیلی‌ها در کاخ دژ الموت قزوین تا امروز باقی مانده و از آوار مغول‌ها جان سالم به در برده بودند و تا امروز در ۱۴ فصل کاوش انجام شده در کاخ دژ الموت به دست آمده‌اند، بعد از گذشتِ نبودِ فضایی مناسب برای نگهداری و بررسی مطالعاتی، با ایجاد سامانه سفالینه‌های الموت بالاخره سرپناهی پیدا کردند. حمیده چوبک، سرپرست چهاردهمین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی دژالموت قزوین، درباره ایجاد این سامانه و لزوم ساخت یک موزه برای این محوطه تاریخی در دره الموت می‌گوید: این کارگاه، در حال حاضر با هدف بررسی سفال‌ها آغاز شده و بعد از به دست آمدن اطلاعات کافی در این سامانه، کارگاه را به صورت رسمی و برای نشان دادن یافته‌های باستان‌شناسی افتتاح می‌کنیم. او یکی از وظایف و اهداف مهم هر کاوش باستان‌شناسی را ایجاد یک سامانه اطلاعاتی می‌داند که براساس تمام موازین علمی بتواند مورد بهره‌برداری قرار گیرد و ادامه می‌دهد: بنابراین طبقه بندی این یافته‌ها از نظر گاه‌نگاری، گونه شناسی و تکنولوژی بسیار مهم است، یعنی نخست باید ابعاد مختلفِ این اطلاعات پایه‌ای بررسی و شکل می‌گیرد و سپس با ثبت آنها، بتوانیم اطلاعات را در یک نرم افزار جامع جمع‌آوری و ساماندهی کنیم.
