یازدهم مهر 1337، پخش برنامه‌های تلویزیون ایران با راه‌اندازی و بهره‌برداری از نخستین فرستنده تلویزیونی آغاز شد. این فرستنده در ابتدا هر روز از ساعت 18 تا 22 برنامه داشت و به صورت خصوصی اداره و هزینه‌های آن از آگهی‌های تبلیغاتی تامین می‌شد.
حبیب‌الله ثابت پاسال، سرمایه‌دار بخش خصوصی، تأسیس یک فرستنده تلویزیونی را سال 1336 به دولت وقت پیشنهاد داد و دولت نیز پیشنهاد او را پذیرفت و برای آنکه کار جنبه قانونی داشته باشد، مجلس شورای ملی در تیر ماه سال 1337، ماده‌ای با چهار تبصره به تصویب رساند که به موجب آن، اجازه داده شد فرستنده تلویزیونی در تهران زیر پوشش وزارت پست و تلگراف و تلفن ایجاد شود.
این فرستنده تا پنج سال از پرداخت مالیات معاف بود و تمام برنامه‌های آن از مقررات اداره کل انتشارات پیروی می‌کرد. نخستین فرستنده تلویزیون ایران در ساعت 5 بعد از ظهر جمعه 11 مهر ماه سال 1337، اولین برنامه خود را پخش کرد. این فرستنده که تلویزیون ایران نامیده می‌شد در ابتدا هر روز، ازساعت 18 تا ساعت 22 برنامه داشت. حبیب‌الله ثابت در هنگام افتتاح تلویزیون در جعبه جادو ظاهر شد و گفت: «... و اما شما بینندگان و شنوندگان عزیز اگر وقتی قسمتی از برنامه را مطابق سلیقه خود نیافتید با در نظر گرفتن اشکالات و این نکته مهم که ذوق و سلیقه‌ها مختلف است بر ما ببخشید. به علاوه از شما تمنا داریم که ما را در اجرای این خدمت یاری کنید و نه تنها معایب و نقایص را گوشزد فرمایید بلکه ما را از آنچه برای بهبود و تکمیل برنامه‌ها به نظرتان می‌رسد کتبا یا شفا‌ها برخوردار و قرین امتنان نمایید. ما برای اینگونه پیشنهاد‌ها جوایزی ترتیب خواهیم داد که در آینده به اطلاع شما خواهد رسید... .» روزنامه اطلاعات در یادداشتی دو روز بعد از افتتاح فرستنده تلویزیون، این اتفاق را یک جهش اجتماعی در ایران خواند.
