نهم مهر 1300، کلنل محمد تقی پسیان با تصرف اداره‌های دولتی، نظامی و انتظامی استان خراسان، قیام خود در برابر دولت قوام السلطنه را در دوران حاکمیت رضاخان آغاز کرد و در رویارویی مسلحانه با ژاندارم‌ها در منطقه قوچان جان خود را ازدست داد.
پس از کودتای رضاخان در سال 1299 هجری شمسی، کلنل پسیان، علاوه بر فرماندهی ژاندارمری، حکومت خراسان را که تا آن زمان تحت کنترل قوام السلطنه بود در دست گرفت. اما پس از قدرت یافتن قوام السلطنه، پسیان با وی اختلاف پیدا کرد و کار این اختلاف پس از مدتی بالا گرفت. از این رو، کلنل پسیان با توجه به نفوذ بیگانگان در ایران و نابسامانی اوضاع کشور، برای خارج شدن ایران از زیر نفوذ انگلیس و نیز بهبود وضع مردم، مبارزه با حکومت مرکزی را آغاز کرد و بدین ترتیب، قیام افسران در استان خراسان به وقوع پیوست. در این قیام، کلنل پسیان امور استان را کاملا در دست گرفت و قوای تحت فرمانش با نیروهای طرفدار دولت مرکزی جنگیدند. سرانجام در یکی از این درگیری‌ها، محمدتقی خان پسیان، این مبارز خستگی ناپذیر در 31 سالگی کشته شد. سردار معزخان بجنوردی به کمک خوانین شیروان موفق به بسیج کردهای قوچان علیه پسیان شد. پسیان نیز برای دفع این شورش، به قوچان آمد و با نیروی اندک خود در جعفرآباد قوچان با شورشیان مواجه شد. در جنگی که روی داد، عده‌ای از ژاندارم‌ها متواری شدند و کلنل نیز ناگزیر با حداقل نیروی باقی مانده به مقاومت پرداخت. سرانجام مابقی افراد نیز کشته شدند. کلنل به تنهایی به مقاومت ادامه داد تا اینکه به محاصره افتاد و با اصابت چند تیر زخمی شد. در حالی که وی آخرین لحظات زندگی را می‌گذرانید، در دهم مهر 1300، توسط چند نفر سرش از بدن جدا شد. او درمجموعه باغ نادری مشهد به خاک سپرده شده است. با کشته شدن او، قیام افسران خراسان علیه ظلم و جور دولت مرکزی نیز فروکش کرد و قوام، نفسی به راحتی کشید. در تشییع جنازه کلنل محمدتقی خان پسیان در سال ۱۳۴۰ هجری قمری (۱۳۰۰ شمسی) عارف قزوینی شعری برای او سرود: این سر که نشان سرپرستی است؛ امروز رها ز قید هستی است؛ با دیده عبرتش ببینید؛ کاین عاقبت وطن‌پرستی است.
