«پیتر با سرطان نجنگید بلکه با آن زندگی کرد؛ چرا که قبول داشت بیماری و مرگ بخشی از زندگی است.» مراسم تشییع پیکر پیتر سلیمانی‌پور ـ نوازنده سازهای بادی و گرافیست ـ که ۱۸ شهریور ماه امسال در سن ۵۰ سالگی درگذشت، امروز ۲۰ شهریور ماه در تالار وحدت برگزار شد.
علی ترابی، کارن همایونفر، بابک چمن‌آرا، شهرام صارمی، هومن نامداری، همایون نصیری، علیرضا شجاع‌نوری، آذین موحد، مسعود شعاری، کریستف رضاعی، سودابه سالم و ... در این مراسم حضور داشتند.
در ابتدا سیاوش روشن (نوازنده و از دوستان پیتر سلیمانی‌پور) بیان کرد: امروز می‌خواهم در ارتباط با صمیمی‌ترین دوست سال‌های اخیرم صحبت کنم. صحبت درباره انسان‌های حقیقی شبیه قصه‌های افسانه‌ای است ارزش گفتن دارد، نه چون سرگرم‌کننده است بلکه چون الهام‌بخش است. آشنایی با او از هشت سال گذشته تا به حال یکی از بهترین اتفاقات زندگی من بود. او روز به روز در مسیر رشدش قدم برمی‌داشت.
او ادامه داد: پیتر برای من و بقیه یک انسان حقیقی است نه به معنای بی‌نقص بودن بلکه صداقت داشت که در موسیقی او نیز هست. در موسیقی او چیزی جز صداقت و ذوقی که زیباتر کند همه‌چیز را، نمی‌شنوم. او در موسیقی ایران جزو اولین افرادی است که جز و تلفیقی کار کردند و تاثیرش کاملا مشهود است.
روشن بیان کرد: از بین همه سازهایی که با هم نواختیم و موسیقی‌هایی که ساختیم حسرتم این است که نتوانستیم آنها را اجرا کنیم به خاطر مشکل دست من و سرطانی که پیتر هشت سال پیش داشت و سال گذشته مشکل او حاد شد. او در ادامه پیامی را که سلیمانی‌پور پاییز سال گذشته برایش فرستاده بود خواند.
در بخش بعدی این مراسم هومن مرتضوی (گرافیست و از دوستان پیتر سلیمانی‌پور) اظهار کرد: ما در دهه ۶۰ شکل گرفتیم که جا و وقت شکل گرفتن نبود، تنها حمایت و تکیه‌گاه ما دوستانی بودند که یکی‌شان همین جاست. ما یکدیگر را با چک بیدار نگه داشتیم که باعث شد به انحراف نرویم در لحظه بهترین باشیم و زنده بمانیم. او ادامه داد: پیتر را هیچ‌وقت به عنوان گرافیست جدی نگرفتیم. با اینکه او هر سفارش را به بهترین شکل انجام می‌داد اما تصویرش را از طریق صدا منتقل می‌کرد. کار موسیقی او ته ندارد. بهترین آلبومش درنیامد زیرا آلبوم بعدی او بود. پیتر طنز غریبی داشت. مرتضوی گفت: پیتر من را با موسیقی جَز آشنا می‌کرد. صداهایی که از طریق او با آنها آشنا شدم بخش‌هایی بوده که من را شکل داده است.
در ادامه آزاده بابایی‌فر (از نزدیکان پیتر سلیمانی‌پور) در سخنانی گفت: پیتر نسبت به وضعیت سختی که داشت، در آرامش رفت. سختی‌های خیلی زیادی در این مدت تحمل کرد اما این دوره پر از عشق و لبخند و سبک‌بالی و رنگ و صدا و خلق اثر جدیدش بود. من یاری را همراهی کردم که بسیار مرد شجاع و آگاه و مقاوم و پر از زندگی بود. او به من نیرو می‌داد که با او جلو بروم. او با سرطان نجنگید بلکه با آن زندگی کرد؛ چرا که قبول داشت بیماری و مرگ بخشی از زندگی است.
سپس پیکر پیتر سلیمانی‌پور برای خاکسپاری در آرامستان مسیحیان بدرقه شد. همچنین اعلام شد که پنج‌شنبه در کلیسای ارتودوکس روس مراسم یادبودی برگزار خواهد شد. مرحوم پیتر سلیمانی‌پور، نوازنده سازهای بادی عصر ۱۸ شهریور در ۵۰ سالگی درگذشت. او در سال ۱۳۴۷ در تهران متولد شد. از ۱۰ سالگی به صورت خودآموز شروع به فراگیری سازهای بادی، گیتار، گیتارباس، پرکاشن و اصول آهنگ‌سازی کرد. از میان فعالیت‌های او در سال‌های اخیر، می‌توان به سخنرانی‌های او در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر تهران، اجراهای زنده، آهنگ‌سازی برای فیلم و ساخت بیش از ۱۵۰ قطعه موسیقی و ضبط شماری از آنها اشاره کرد.
