مسجد جامع عتیق شیراز به واسطه داشتن فضایی به نام خدایخانه یا کعبه ثانی ویژگی منحصر به فردی در مساجد کهن ایران دارد اما 60 سال است که در حصار داربست، فضای کارگاهی و مصالح ساختمانی اسیر شده و معلوم نیست مرمت این بنای هزار و 200 ساله چه زمان پایان خواهد یافت.
گذشته از بناهای تاریخی بسیاری که در بافت قدیم شیراز روی آنها گرد فراموشی پاشیده شده و یا احتمال تخریب آنها به شکل‌های مختلف وجود دارد، بناهایی نیز هست که ده‌ها سال به بهانه مرمت، اسیر داربست و مصالح ساختمانی شده به نحوی که یک فرد در طول زندگی از کودکی تا میانسالی و پیری شاهد این وضعیت بوده و داربست‌ها نیز خود قدمتی میراثی پیدا کرده‌اند و تصور وجود این ابنیه بدون مصالح و تجهیزات غیرممکن می‌نماید. یکی از این بناهای تاریخی و فرهنگی شیراز که سالیان درازی است که به کارگاه مرمتی تبدیل شده مسجد جامع عتیق است که به گفته مسوولان میراث فرهنگی فارس مرمت آن از حدود 60 سال پیش کلید خورده و مشخص نیست پایان آن نیز چه زمانی خواهد بود. به گزارش ایرنا، تقریبا در همه جای ساختمان این مسجد تاریخی از ورودی گرفته تا ایوان‌ها و دالان‌های آن، داربست‌های فلزی و یا نرده‌های فولادی در هم تنیده و زمخت خودنمایی می‌کند که گاه این آهن‌های سرد بر دیواره‌های این بنای میراثی کهن آویزان و یا تکیه داده شده و مانند دشنه‌ای در جسم آن فرو رفته که این موضوع خود عامل تخریب این مسجد هزار و 200ساله شده است.
