مخبرالسلطنه درباره حسین دادگر یا همان عدل‌الملک نوشته است: «زمانى که رضاشاه از سفر ترکیه مراجعت فرمودند، عدل‌الملک رییس مجلس نطقى به عنوان خیرمقدم ایراد کرد که ضمن آن گفته بود، ترقیات و پیشرفت ایران از ترکیه بیشتر است که موجب تغیر شدید شاه شده و کلام او را قطع کرده بود. دادگر، مردى خسیس و مال‌اندوز بود. در تهران مستغلاتى براى خود دست و پا کرد و با خستى که در خرج کردن داشت هر روز بر ثروت او اضافه مى‌شد.»
اما همه تملق‌ها و مال‌اندوزی‌های دادگر در نهایت برای روزهای سخت او به دادش نرسید.
بیستم اردیبهشت 1314 حسین دادگر مشهور به عدل‌الملک رییس نظمیه و نماینده نخست تهران که در 3 دوره گذشته ریاست مجلس شورای ملی را برعهده داشت به دنبال پرونده‌سازی سرلشکر آیروم به باکو تبعید شد.
او اواسط 1314 درحالى که با قدرت کامل بر مجلس ایران ریاست مى‌کرد مورد غضب رضاشاه واقع شد و نزدیک بود به سرنوشت تیمورتاش و سردار اسعد دچار شود ولى فروغى به داد او رسید و شاه را راضى کرد که دادگر ایران را ترک کند. از کشور به باکو تبعید شد و مدت‌ها در کشورهاى سوییس و بلژیک و فرانسه زندگى مى‌کرد و در ایام جنگ از نظر معیشت متحمل سختى و گرفتارى شد.
او بعد از سال 20 و تبعید رضاخان به ایران بازگشت و در انتخابات دوره اول سنا از طرف مردم مازندران سناتور شد و هنگام انتخابات ریاست مجلس سنا یکى از کاندیداها بود.
اواخر دوره دوم سنا، دادگر به علت سقوط از پلکان خانه مسکونى خود به شکستگى پا دچار شد. مدتى در اروپا به معالجه پرداخت و بهبود نسبى یافت ولى از آن تاریخ غالبا به مطالعه در منزل وقت مى‌گذرانید. عدل‌الملک دادگر یکى از وزرای تحصیلکرده بود که به زبان‌هاى خارجى نیز آشنایى داشت. او در سال 1349 در سن 84 سالگى در تهران درگذشت.
