پیکر همایون شهنواز که سال‌ها قبل نزدیک به ۳۰۰تن از قهرمانان گمنام ملی را به تصویر کشید در آخرین روزهای سال ۹۶ با سرود ملی ایران روانه استان بوشهر شد تا در کنار رییسعلی دلواری، قهرمان ملی کشورمان به خاک سپرده شود.
مراسم تشییع پیکر همایون شهنواز، کارگردان سریال‌های «دلیران تنگستان» و «روزهای به یاد ماندنی» و فیلم سینمایی «شاه خاموش» دیروز در میان اشک‌های جمعی از هنرمندان، مردم و خانواده‌اش درحالی راهی خانه ابدی شد که سرود ملی ایران نواخته می‌شد.
منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما، مجید مشیری، شادمهر راستین، امیرحسین شریفی، حسین محجوب، ضیاءالدین دری، محمدمهدی حیدریان(رییس سازمان سینمایی)، محمدجواد حق‌شناس(عضو شورای شهر تهران)، محمد دادفر، رضا درمیشیان، محمد ولی‌زاده، حبیب احمدزاده، محسن شریفیان، محسن امیریوسفی، حبیب دهقان‌نسب، مهدی میامی، جهانگیر الماسی، محمدرضا عرب، علیرضا رضاداد و مصطفی کیایی ازجمله حاضران در این مراسم بودند. کامران ملکی، عضو هیات‌مدیره خانه سینما که اجرای این مراسم را بر عهده داشت ابتدا در سخنانی با بیان خاطره‌یی از دوران کودکی خود از تاثیر همایون شهنواز و سریال «دلیران تنگستان» در درک معنای میهن‌پرستی سخن گفت. او اظهار کرد: بچه که بودم همه درباره ایران‌دوستی صحبت می‌کردند. آن زمان شاید خیلی مفهوم این موضوعات را نمی‌دانستم. ۱۴ساله که شدم با تماشای سریال «دلیران تنگستان» تمام آنچه شنیده بودم را در تصویر درک کردم. دفاع ملی و ایران دوستی آنچنان در این سریال به تصویر کشیده شد که برای نخستین بار مفهوم واقعی دفاع از آرمان و وطن‌پرستی را درک کردم. ملکی ادامه داد: این پیکر فقط یک پیکر نیست بلکه کلی اندیشه است که متاسفانه ما باید با آن وداع کنیم. اندیشه‌یی که در همه ما ماندگار خواهد ماند. کانون کارگردانان سینمای ایران امروز عزادار است که بزرگی را از دست داده است. محمدجواد حق‌شناس، عضو شورای شهر تهران و رییس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر نیز در سخنانی اظهار کرد: بسیار سخت و اندوهگین است که امروز جمع شده‌ایم تا با یکی از بزرگان سینمای کشور با تنی سوخته و جسمی آسیب‌دیده از رنجی که در این سال‌ها تحمل کرده بود، وداع کنیم اما روح همایون شهنواز آنقدر بزرگ بود که هیچگاه شفافیت و تعالی‌بخشی خود را از دست نداد. او با بیان خاطره‌یی از تاثیر سریال «دلیران تنگستان» بر زندگی خود یادآور شد: همه ما همایون شهنواز را با نام و اثر بزرگ او در دهه ۵۰ می‌شناسیم. من زمانی که نوجوان بودم در خانواده‌یی زندگی می‌کردم که به جهت گرایش‌های مذهبی تلویزیون و رادیو چندان مورد استقبال قرار نمی‌گرفت اما سریال «دلیران تنگستان» باعث شد تا برای نخستین بار با تلویزیون آشنا شوم.
