پسر کوچک عباس کاظم‌پور، پیشکسوت کاشی‌تراشی در مراسم نکوداشت پدرش گفت: کاش زمانی نکوداشت از هنرمندان صورت بگیرد که قدرت بیان از بین نرفته باشد.
مهران کاظم‌پور بیان کرد: پدر من زمانی فن بیان قوی و قدرت علم‌آموزی بسیار بالایی داشت. ای کاش زمانی که این اساتید قدرت دارند از آنها برای آموزش یا تجلیل دعوت کنند. راحله کاظم‌پور، دختر این هنرمند پیشکسوت نیز درباره کتاب «دسترنج» که نوشتن آن 5 سال زمان برده است، توضیح داد: احساس می‌کنم با تالیف این کتاب یکی از آرزوهای پدرم را برآورده کرده‌ام. این کتاب درباره کاشی معرق است که در فصل‌های مختلف به سیر تاریخ کاشی معرق و تمجید حیات آن در دوره پهلوی، معرفی افراد تاثیرگذار در احیا و حفظ کاشی معرق و معرفی نمونه‌هایی از برجسته‌ترین آثار هنرمندان خاندان کاشی‌تراش و کاظم‌پور پرداخته شده است.
مرتضی مطیفی‌فر، سخنران دیگر این مراسم گفت: امضای استاد کاظم‌پور در حرمین معصومین در عراق نقش بسته است. او کار را سخاوتمندانه به نسل دیگری اختصاص داده است. وقتی انسان عاشق هنرش باشد هیچ چیز دیگری برایش معنا ندارد. این استاد تمام صفات خوب را دارد.
غلامحسین معماریان، استاد دانشگاه معماری و شهرسازی علم و صنعت نیز به عنوان سخنران دیگر این مراسم اظهار کرد: از حدود سال ١٣٠٠ گسستگی در معماری ایران به وجود آمده و دستگاه‌های معماری از دست رفت. اساتید این حوزه تجربیات چند ساله خود را به فرزندانشان انتقال داده‌اند و فکر می‌کنم، کار دشواری است که فرزندان آنها بتوانند این هنر را به دیگران منتقل کنند. نمی‌دانم بعد از این استادان چه بلایی سر این هنر می‌آید و انتقال نسل به نسل این فرهنگ بزرگ چه آینده‌یی می‌تواند داشته باشد.
