حسین محجوبی، هنرمند پیشکسوت که امسال آثاری از او در دهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر به نمایش درآمده درباره این آثار و وضعیت جشنواره توضیحاتی را ارائه داد.
یکی از نکات جالب توجه در دهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر این است که حسین محجوبی امسال علاوه بر حضور در بخش مدعو جشنواره با دو اثر، در بخش مفاخر با چهار اثر و در بخش استانی با دو اثر حضور دارد. با گشت و گذاری در جشنواره با تابلو «درخت زندگی» محصول سال ۲۰۱۷ و «دنیای محجوبی» محصول سال ۲۰۰۷ مواجه می‌شویم. این آثار از دور و قبل از اینکه به مشخصات تابلو نگاهی بیندازیم، جلب‌توجه می‌کنند چراکه رنگ و نوع نقاشی نشان‌دهنده کار استاد محجوبی هستند.
همانطور که از نقش و کیفیت آثار محجوبی برمی‌آید، او زمان زیادی برای نقاشی از طبیعت می‌گذارد و این موضوع در فرم و رنگ شاخ و برگ درختان تابلوهای او مشهود است. نگاه او به طبیعت، نگاهی همراه با آرامش، ایده‌آل و آرمان‌گرایانه است که بسیار به دل می‌نشیند. حسین محجوبی در پاسخ به پرسش مهر درباره خلق آثاری با ویژگی‌های منحصر به فرد و دارای خلاقیت گفت: حدود ۱۵سال در تمامی سبک‌ها جست‌وجو کردم و بعد به جایی رسیدم که از آزار طبیعت توسط انسان‌ها آزرده خاطر شدم و این سبک را انتخاب کردم تا زیبایی‌های طبیعت و به ویژه دو عنصر حیات و انرژی را تصویر کنم.
او افزود: به این نتیجه رسیدم همه عالم واقعا زیباست و اگر همه نقاشان در کنار هم کار کنند، نمی‌توانند تابلویی مثل آنچه خدا آفریده تصویر کنند. این استاد هنر درباره تکرار برخی عناصر در آثارش بیان کرد: دو عنصر اسب و درخت در کارهای من به وفور وجود دارد؛ اسب سمبلی از انرژی و درخت سمبلی از حیات است. این دو عنصر قربانی بزرگ انسان‌ها هستند و می‌بینیم درختان از بین رفته‌اند و به جای اسب‌ها هم از ماشین استفاده می‌کنیم.
