امام خمینی(ره) پس از 14 سال دوری از وطن در میان استقبال پرشور و میلیونی مردم به ایران بازگشتند. امام خمینی(ره) پس از ورود به تهران از میان انبوه جمعیت استقبال‌کننده به سوی قطعه شهدا در بهشت زهرا(س) رفتند و در آنجا طی یک نطق تاریخی و مهم دیدگاه‌های خود را درباره شاه، دولت، مجلسین، ارتش و برنامه‌های آینده در کشور اعلام فرمودند.
با فرار شاه از کشور در 26 دی 1357، انقلاب مردم ایران به رهبری امام خمینی(ره) برای پیروزی و فروپاشی نظام شاهنشاهی شتاب گرفت. پس از خروج شاه، امام در پیامی کوتاه خطاب به خبرگزاری‌های جهان اعلام کرد: «خروج شاه از ایران، نخستین مرحله پایان یافتن سلطه 50 ساله رژیم پهلوی است که به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران صورت گرفته است. من این پیروزی را به ملت تبریک می‌گویم.» همچنین ایشان اعلام کرد که در نخستین فرصت به ایران بازمی‌گردند.
بختیار که از پیش به این موضوع آگاه بود درصدد مانع‌تراشی و جلوگیری از ورود امام برآمد، ولی با راهپیمایی‌های گسترده میلیونی و اعتصاب‌های پر دامنه مردم معترض و خشمگین روبه‌رو شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه‌ها و جلوگیری دولت بختیار از ورود حضرت امام به کشور، مردم با تظاهرات و راهپیمایی‌های خود، به اقدام دولت اعتراض کردند.
ازاین‌رو، فرودگاه‌ها که به دستور بختیار برای جلوگیری از ورود امام بسته شده بود، باز شد و امام در 12 بهمن به وطن بازگشت. امام خمینی(ره) از 13 آبان سال 1342 تا 12 بهمن سال 1357، یعنی حدود 14 سال در تبعید به سر برد که در سال 1343 ابتدا به ترکیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهکده‌یی به نام نوفل لوشاتو گذراند. نوفل لوشاتو در روزهای اوج نهضت، به قلب تپنده انقلاب ایران تبدیل شده بود.
