از نخستین چشمه‌های دایمی فلات ایران بود و مردم را در حوالی خود یکجانشین کرده بود. چشمه‌یی در جنوب تهران که از وسط صخره‌یی بزرگ بیرون آمده و در قدیم با نام «چشمه سورینی» شناخته می‌شد. برخی احتمال می‌دهند که این چشمه مربوط به خاندانی بزرگ در دوره اشکانی یا ساسانی باشد. بعدها در دوره صفویه، این چشمه به نام «چشمه علی» نامگذاری و به یکی از مکان‌های گردشگری استان تهران تبدیل شد. گزارش‌های اخیر اما حاکی از سرنوشت دیگری برای این چشمه است. بنابر گزارش روز گذشته مدیر اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرری، در یکی،دو روز گذشته ناگهان دبی آب در چشمه‌علی شهرری پایین آمده و این چشمه خشک شده است.
به گزارش ایسنا، امیرمصیب رحیم‌زاده، اعلام کرده که هر چند میزان آب به دلیل برداشت‌های آب زیرزمینی و ایجاد چاه‌های کشاورزی توسط مردم به مرور در همه جا کم شده بود، اما در چشمه‌علی شهرری به‌طور ناگهانی متوجه شدیم که آب در این منطقه تاریخی طبیعی خشک شده است.
او با تاکید بر لزوم انجام مطالعات زمین‌شناسی برای پی بردن به علت کم‌آبی ادامه می‌دهد: میراث‌فرهنگی باید در مکاتبه با دستگاه‌های دولتی از زمین‌شناسان بخواهد تا هر چه زودتر مطالعات زمین‌شناسی را در این منطقه انجام دهند تا به نتیجه قطعی و علت دقیق این قضیه برسیم.او در پاسخ به این پرسش که آیا در طول سال‌های گذشته متوجه کم شدن بیش از حد دبی آب در این محوطه‌ی طبیعی نشده بودید، ادامه می‌دهد: در هر صورت این اتفاق به مرور رخ می‌دهد، چون دبی آب در همه محوطه‌ها در حال پایین آمدن است، برداشت‌های آب زیرزمینی زیاد شده است. مردم منطقه چشمه علی شهرری در گذشته این آب را مقدس می‌دانستند و روزهای قبل از نوروز فرش‌های خود را در آن شستشو می‌دادند با این نیت که ناپاکی را از زندگی خود دور می‌کنند. در کنار چشمه، تپه‌یی است که در کاوش سال‌های ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۵ خ به رهبری اریک اشمیت که برای موزه هنرهای زیبای بوستون و فیلادلفیا در امریکا انجام شد، از آن آثاری به دست آمده است.
