سی و هشت سال پیش در این روز و در بحبوحه حوادث پس از انقلاب، آیت‌الله طالقانی جان خود را از دست داد. طالقانی یک سال و نیم پس از انقلاب اسلامی، نگرانی‌هایش از آینده انقلاب را با خود به دیار باقی برد.
سید محمود علایی‌طالقانی سیزدهم اسفند 1289 در روستای گلیرد طالقان در استان البرز متولد شد. او تحصیلات ابتدایی خود را ابتدا نزد پدر و سپس در مدرسه رضویه و فیضیه قم در سال 1317 ادامه داد. مرحوم آیت‌الله طالقانی موفق به کسب اجازه‌نامه اجتهاد از مرجع بزرگ آن روز آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری‌یزدی شده و بعد از اتمام تحصیلات به تهران آمده و در مدرسه شهید مطهری (سپهسالار سابق) به تدریس علوم دینی مشغول شد. در سال 1318 برای نخستین بار خشم خویش را نسبت به رژیم و دستگاه حکومتی با دادن یک اعلامیه در رابطه با کشف حجاب ابراز کرد و در پی آن دستگیر و زندانی شد.
پس از شهریور 1320 با تشکیل گروه‌های گوناگون سیاسی، مبارزه را به‌طور رسمی آغاز کرد اما طولی نکشید که وقفه‌یی در این دوران پیش آمد؛ چرا که پس از کودتای 28 مرداد، ساواک، مرحوم طالقانی را به جرم مخفی کردن نواب صفوی در خانه‌اش، دستگیر و زندانی کرد. این دستگیری کوتاه و موقت بود و به‌زودی آزاد شد و فعالیت دوباره را آغاز کرد. آیت‌الله طالقانی در جریان نهضت ملی شدن صنعت نفت ایران مبارزات ارزنده‌یی داشت. او در سال 1342 در ارتباط با وقایع 15 خرداد دستگیر و به 10سال زندان محکوم شد. او در دوران انقلاب اسلامی، پس از آزادی از زندان نهایت تلاش خود را در جهت پیروزی انقلاب کرد و پس از پیروزی به ریاست شورای انقلاب اسلامی برگزیده شد و در انتخابات مجلس خبرگان قانونگذاری در دوازدهم مرداد 1358 از سوی مردم تهران انتخاب شد. طالقانی اوایل مرداد 1358 از سوی امام خمینی(ره) مامور برگزاری نماز جمعه تهران شد و نخستین نماز جمعه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در پنجم مرداد به امامت ایشان در دانشگاه تهران برگزار شد. بعد از انتصاب به عنوان امام جمعه تهران، موفق به برگزاری پنج نماز جمعه شد که آخرین نماز جمعه به مناسبت فرا رسیدن سالگرد جمعه خونین 17 شهریور در بهشت زهرا و کنار مزار شهدا برگزار شد. سرانجام در سحرگاه نوزدهم شهریور سال 1358 این عالم مجاهد پس از سال‌ها فعالیت‌های علمی و مبارزات سیاسی علیه رژیم پهلوی و عمری تلاش خستگی‌ناپذیر بر اثر سکته قلبی دارفانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت.
