جنگ چالدران یکی از مهم‌ترین جنگ‌های تاریخ خاورمیانه است. این واقعه یک پاورقی شناخته نشده در تاریخ نیست بلکه نبردی با اهمیت فراوان است که نتایج آن همچنان در خاورمیانه مدرن مشاهده می‌شود. با تعیین مرزهای امپراتوری صفوی و امپراتوری عثمانی، نبرد چالدران خاورمیانه مدرن را شکل داد.
در اوایل قرن 16 دو امپراتوری برای شرق ترکیه و هلال حاصلخیز(عراق و سوریه بزرگ) رقابت می‌کردند. یکی از اینها، امپراتوری عثمانی در غرب ترکیه و قسطنطنیه بود. درحالی که گروه حاکم ترک بود اکثر ساکنان مسیحیان بالکان بودند. امپراتوری دیگر حاصل دوران جدید بود که امپراتوری صفوی نام داشت.
امپراتوری صفوی توسط شاه اسماعیل، رهبر صوفیان شیعه صفوی که ترکیبی از نژاد کرد، فارس و ترک بودند پایه‌گذاری شد. این امپراتوری با مجموعه‌یی از فتوحات در آذربایجان و شمال غربی ایران کار خود را آغاز کرد. 9سال بعد شاه اسماعیل تمام فلات ایران و بغداد را تصرف کرد.
توسعه ناگهانی امپراتوری صفوی تهدید جدی برای امپراتوری عثمانی به شمار می‌آمد. صفوی‌ها در ادامه فعالیت‌های خود، امپراتوری عثمانی را با تبلیغ شیعه در میان قبال ترک شرق ترکیه بی‌ثبات کردند.
پس از این رویدادها، سلطان سلیم امپراتورعثمانی تصمیم به مقابله با صفویان گرفت و قبایل ترک شرق ترکیه را سرکوب کرده و به چالدران رسید، محلی که صفوی‌ها و عثمانی‌ها در 31مرداد 893 شمسی با یکدیگر مبارزه کردند. این نبرد با کمک تکنولوژی توپ آتش به نفع عثمانی به پایان رسید. پیروزی آنها موجب استحکام حکومت عثمانی بر شرق ترکیه و عمده کردستان و عراق شد. صفویان که به شدت به سواره نظام و استفاده حداقلی از توپخانه متکی بودند از شکست خود شوکه شدند. نبرد چالدران تاثیر بزرگی بر شکل‌گیری خاورمیانه مدرن گذاشت. مهم‌ترین میراث نبرد چالدران را می‌توان شکل‌گیری کشور دولت- ملت شیعه در فلات ایران دانست.
بسیاری از مورخان بر این عقیده‌اند که کوچک ماندن این امپراتوری اتفاق خوبی بود چراکه در غیر این صورت به فتوحات بیشتری ادامه می‌داد و نهایتا فرومی‌پاشید.
