مردم نسبت به داستان ایرانی بدبین شده‌اند و اغلب آن را نمی‌خوانند. در کتاب‌هایی که منتشر می‌شود چیزی نیست؛ مردم چه چیزی را مطالعه کنند؟ به گزارش ایسنا، احمد آرام با بیان این جمله اعلام کرد که اغلب نویسنده‌های ما رغبتی به خواندن تاریخ کشور و دانستن ادبیات کهن ایران ندارند. نویسندگان جوان فکر می‌کنند خواندن چند کتاب خارجی و دوره دیدن در کارگاه‌هایی که سطح نازلی دارند، کافی است تا نویسنده شوند. در حالی که کارگاه اصلی ما همان متون قدیمی است. اغلب این جوانان تاریخ بیهقی، طوطی‌نامه، شاهنامه و... را نخوانده‌اند و نمی‌دانند در ادبیات کهن ما چه ادبیات مدرنی وجود دارد؛ از آن غافل مانده‌اند. او افزود: نویسندگان جوان متون ادبی کهن اروپا را هم نخوانده‌اند درحالی که باید بخوانند، زیرا حرف‌هایی که آنها زده‌اند همیشه مدرن است. در کشور ما یک مجموعه داستان بعد از مدتی با وجود هیاهوی بسیار که دوستان نویسنده به راه می‌اندازند، فراموش می‌شود، اما از قرن ۱۷ «اُتِللو» یا «هملت» فراموش نشده‌اند. اینها چیزهایی است که ادبیات ما ندارد. نویسندگان به دلیل اینکه مطالعه ندارند، موضوعات سطحی انتخاب می‌کنند یا نمی‌توانند موضوعات را پرورش دهند.
