23جولای 1829 ویلیام برت، ماشین چاپی را با نام تایپوگراف ارائه کرد. هر چند که این ارائه با موفقیت چندانی مواجه نشد اما نخستین تایپ‌رایتری بود که در امریکا به ثبت رسید. این ثبت، سال‌ها پس از ابداع نخستین سیستم تایپ جهان توسط هنری میل صورت گرفت. پس از این ثبت تا 31سال بعد حرفی از ماشین ساخت ویلیام برت نبود تا اینکه سرانجام کریستوفر لتم شولز به همراه دو نفر از همکارانش به نام‌های کارلوس گلیدن و ساموئل سول، ماشین تحریر خود را در سال ۱۸۶۷ تکمیل کردند و پس از دریافت امتیاز، شولز پروانه تولید ابداع خود را در ایالات متحده امریکا به ثبت رساند و نخستین ماشین تحریر تجاری با نام رمینگتون مدل یک در سال ۱۸۷۳ وارد بازار شد.
مارک توین، نخستین نویسنده‌یی بود که با مدل‌های اولیه ماشین تحریر شرکت رمینگتون کتاب «زندگی روی می‌سی‌سی‌پی» را نوشت و به ناشرش تحویل داد. رمینگتون از سال ۱۸۷۴ به دلیل افت تقاضا برای اسلحه بعد از پایان جنگ داخلی در امریکا به تولید ماشین تحریر روی آورد. چینش کلیدهایش معیار شد به گونه‌یی که صفحه کلید کامپیوترهای کنونی هم تقریبا مشابه آن است. در این صفحه کلید دقت شده حروفی که بیشتر استفاده می‌شوند در کنار هم قرار نگیرند. ظاهراً تلاش مارکز برای ایجاد قرینه میان ماشین تحریر و اسلحه بی‌مورد هم نبوده است. معروف شدن رمان مارک تواین به تبلیغی برای ماشین تحریر رمینگتون بدل شد درحالی که خود توین نمی‌خواست که استفاده از ماشین تحریر در نوشتن «زندگی روی می‌سی‌سی‌پی» زیاد علنی شود.
هر چند که نویسندگان بسیاری مانند گابریل گارسیا مارکز از ماشین تحریر به عنوان «اسلحه من» یاد می‌کنند اما نویسندگان و شاعرانی مانند بینامین نگران از بین رفتن نسخه خطی به عنوان نشانه‌یی از تمایز هویتی بودند و دغدغه زایل شدن شخصیت هر دست‌خط در نوشته‌ها و مکتوبات را داشتند. فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی نیز ازجمله کسانی بود که از ماشین تحریر استفاده می‌کرد اما بر این باور بود که دستگاه تحریر بر فکر ما هم تاثیر می‌گذارد.
