محمد کشوری
به نظر می‌رسد دولت سیاست‌های اشتباهی را در زمینه اینترنت پیش گرفته است. از طرفی به تازگی بسته حمایتی کسب‌وکارهای اقتصاد دیجیتال ارایه شده اما این بسته به قدر کافی کارآمد نیست و نگاه سلبی داشتن به مقوله اینترنت راهکار حل مشکلات فعلی جامعه به شمار نمی‌رود. حلقه مفقوده آیین‌نامه حمایت از کسب‌وکارهای دیجیتال آنجایی است که قانونگذاران فراموش می‌کنند شبکه‌های اجتماعی را قانون و دستور نمی‌سازد بلکه انسان‌ها می‌سازند. نباید این موضوع‌های انسانی و اجتماعی را به حمایت از کسبوکارها تقلیل داد. فقط دیدگاه سلبی داشتن مشکلی را حل نمی‌کند. پلتفرم‌های بزرگ ایرانی هم در تعامل با سایر کشورها و استفاده از زیرساخت‌ها و گاه سرمایه‌های انسانی خارجی امکان رشد پیدا کردند. اینترنت موضوعی یک‌طرفه نیست، دوطرفه است. همچنین خلأ اجتماعی به‌شدت در این آیین‌نامه حس می‌شود، ما در مورد شبکه‌ای شکل‌گرفته میان انسان‌ها با ابزار فناوری اطلاعات صحبت می‌کنیم. این یک مساله‌ای جدید است که نمی‌توان آن را با شیوه سنتی حل کرد. در آیین‌نامه حمایتی نیز موضوع به کسبوکارها تقلیل یافته و در آن خیلی معدود به مردم اشاره می‌شود. در‌حال‌حاضر با قشری طرف هستیم که در شبکه‌های اجتماعی در درجه اول کار اقتصادی نمی‌کنند، بلکه روابط اجتماعی دارند. در‌حال‌حاضر کسب‌وکارهای خانگی در پلتفرم‌هایی محصولات خود را عرضه می‌کنند، پس بسته حمایتی اخیر به چه معناست؟ اقدامات سلبی سیاست‌گذار در حوزه محتوایی و شبکه اینترنت، مورد انتقاد است. برای سیاست‌گذاری باید دید سمت عرضه و تقاضا چه می‌خواهند و مشکلات‌شان شناسایی شود. دو مشکل اصلی اکوسیستم، اول نیروی انسانی احساس منفی او است و دوم شرایط اقتصاد کلان. شاید وزارت ارتباطات بگوید اینها دست ما نیست، اما می‌تواند آنها را به دولت و حاکمیت منتقل کند. به نظر می‌رسد هیچ اتفاق مهمی با این آیین‌نامه رخ نخواهد داد. بایددید تصویر مسوولان ما از آینده چیست؟ پنج سال دیگر را چطور می‌بینند؟ با صرف آیین‌نامه نمی‌توان مشکلات کسبوکارها را حل کرد. یک تعداد شرکت زودتر از تسهیلات و امکانات استفاده می‌کنند، اما در‌نهایت آن اتفاقی که باید بیفتد، رخ نمی‌دهد. از طرفی مسدودسازی وی‌پی‌ان‌ها هم کار اشتباهی است، زیرا بخش زیادی از مردم، دانشجوها و کسبوکارها به آن نیاز دارند.
