کمال‌الدین پیرموذن
به بی‌ثباتی و اغتشاش کشاندن، انتقادات و اعتراضات بانوان و جوانان ما که به تحریک و خصومت دشمنان ایران و ایرانی و جنگ رسانه‌ای گسترده آنان اتفاق می‌افتد، از این واقعیت نشأت می‌گیرد که معاندین بیگانه و غیربیگانه ملک و ملت، به هر طریق ممکنه، چشم پیشرفت ایران و ایرانی را ندارند و همچنین ارزش‌ها، قوانین اساسی حقوق آحاد ملت و حقوق حاکمیت ملی و نیز قوانین مربوط به شرافت و صداقت، دیگر به مذاق برخی از صاحب‌منصبان تازه از راه رسیده صاحب قدرت خوش نمی‌آید. امنیت هموطنان و سرمایه، دو بال پرواز و اوج‌گیری اقتدار بیش از پیش ایران توانمند و ارتقای کیفیت زندگی عموم آحاد کشور است. همگان بایستی خشونت و انتقام‌گیری را کنار بگذارند و دل در گرو توسعه کشور، ایجاد ظرفیت‌های شغلی پایدار برای لشکر عظیم جوانان بیکار جامعه و امنیت سرمایه و کارآفرینان داشته باشند. برای چندمین بار به عرض جریان خودحق‌پندار انحصارطلب خاص و جبهه پایداری نامهربان به حاکمیت ملت می‌رسانیم که شما با روش‌های فراقانونی و سلیقه‌ای خود، هم خودتان را ضایع و باطل می‌کنید، هم هزینه اداره کشور را خیلی گران و سنگین می‌کنید و هم حقوق طرف‌های مقابل‌تان و ملت هوشمند ایران را پایمال می‌نمایید و در نهایت هم وطن و انقلاب اسلامی را به سوی انحطاط و انزوا و بحران و شکست سوق می‌دهید. نفی کلی نظام جمهوری اسلامی و یا انحصار دین و حکومت برای خود و مقابله با جمهوریت نظام، بی‌تردید بحران‌سازی‌ها و تشنج‌آفرینی را دامن می‌زند و به منابع انسانی و مالی ایران بزرگ اسلامی لطمات فراوانی وارد می‌کند. امنیت، شرط اصلی بقا و سرمایه‌گذاری تولیدی و تامین حقوق اقتصادی ملت بوده و هر گونه بی‌توجهی به امنیت سرمایه و ایرانی، جز فقر و پریشانی، فساد و فحشا و سقوط اخلاقی، دین‌گریزی، عقب‌ماندگی تحمیلی برای ملت و میهن ما چیزی به ارمغان نیاورده و نمی‌آورد. و این نیز خدمتی است به صهیونیست‌ها و وهابی‌ها و معاندین قسم خورده ملک و ملت! دولت و حاکمیت نیز با تمام تدابیر و وسایل تشویق به سرمایه‌گذاری بخش خصوصی را به سرعت به اجرا درآورد و اقتصاد ایران و امنیت سرمایه در اولویت باشد و بس. در فضایی که امنیت باشد سرمایه‌گذاری تشویق می‌شود، شهرسازی و ساختمان‌سازی رشد می‌کند، کارخانجات تولید و مصرف بیشتر و به دنبال آن رفاه اجتماعی در جامعه حاکم می‌گردد، مهم‌تر از همه مغزها و استعدادهای نهفته کشف و به کار گرفته می‌شوند که این مغزها و استعدادهای فراوان پشتوانه اجتماعی و اقتصادی جامعه گردیده و همگی در افزایش سرمایه و سرمایه‌گذاری نقش مهمی را ایفا می‌کند. قدرت صنعتی امریکا که با توجه به درصد جمعیت آن نسبت به جهان دارای بیشترین سرمایه دنیا است، سخت مرهون امنیت ایالات متحده می‌باشد زیرا هیچ جنگی در امریکا، غیر از جنگ‌های داخلی الغای بردگی روی نداده است، حتی در جنگ‌های جهانی نیز دور از میدان‌های جنگ بوده است. تاریخ دو هزار و پانصد و اندی ساله ایران و قبل از آن هم همگی گواهی می‌دهند که ایران از امنیت کامل برخوردار نبوده و ناامنی‌های داخلی و تحمیلی بیگانگان، گاها اندوخته‌های چندین نسل به یکباره به غارت رفته و عقب‌ماندگی تحمیلی همواره بر ایران تحمیل شده است و ضرورت دارد همگان اذهان خود را متحول سازیم و بساط ناامنی و جنگ‌طلبی را از ایران جمع کنیم. طبق آمار صندوق بین‌المللی پول، ایران در بین 91 کشور در حال توسعه و توسعه‌یافته جهان، کماکان رتبه اول را در فرار مغزها داراست. باز گرداندن مغزها و سرمایه‌ها پیشکش‌تان،حداقل با تامین امنیت سرمایه و اعتبار و حیثیت اجتماعی و اطمینان قلبی سرمایه‌داران، جلوی فرار مغزها و سرمایه را بگیرید. وقتی کشوری را از هر طرف، بیرون و درون، بحران احاطه می‌کند و اظهارات و حرکات تحریک‌آمیز مسوولان و رفتارهای هیجانی و ماجراجویانه معترضان آن، تهدیدات و حرکات دنیای استکبار را علیه کشور دو‌چندان می‌نمایند، طبیعی است که هر آدم متمکن و باهوش و دانا با هراس از مردم، امنیت بیشتر و کمبودها کشورش را ترک می‌کند. بحران‌های امروزی کشور فرزند مشروع و طبیعی سوءمدیریت و خودحق‌پنداری انحصارطلبانه جریان خاص است، مجلس شورای اسلامی ایران نیز با وضع قوانین کارآمد و مترقی تاکنون از طریق اصلاح قوانین با رویکرد تولید کالا و خدمات با سه ویژگی اساسی، کیفیت بهتر، کمیت بیشتر و هزینه کمتر نسبت به رقبا در رقابت سالم به یاری کارآفرینان شتافته است. جنگ در دنیای امروز جنگ ابزارهای الکترونیکی و سایبری است، جنگ اقتصاد است، جنگ دانایی است و علم و آزادی و اطلاعات و بالاتر از همه جنگ مغزهاست. چرا عمدا یا سهوا به فراری دادن مغزهای کشور و سرمایه‌های نفیس آن کوشایی نشان می‌د‌هیم. سرعت پیشرفت علم و در پی آن تکنولوژی، در این ایام در بین یک تا سه سال، دو برابر می‌شود. امروز بیش از هر چیز نیازمند مغزها، دانشمندان، اساتید علوم گوناگون، کارآفرینان و جهادگران عرصه تولید و نیز امنیت سرمایه و آرامش سیاسی و اعطای حقوق اساسی ملت است. قدرت نظام‌ها دیگر نه با تعداد جمعیت و نفوس‌شان سنجیده می‌شوند و نه با عده نظامیان و لشگرشان.
