فردین آقابزرگی
گزارش‌های ۶ ماهه بالاخره منتشر شد و این گزارش‌ها دو بُعد مختلف داشت.در وهله اول شرکت‌هایی بودند که گزارش‌های بسیار خوب داشتند و در نوع دوم شرکت‌های بودند که گزارش‌های چندان خوبی نداشتند. یعنی برخی از گزارش‌ها دور از انتظار منفی بود.
سود شرکت‌های بورسی و فرابورسی امسال بالغ بر ۸۰۰ هزار میلیارد تومان بود. با وجود این سود اما اقبال سهامداران نسبت به بازار سرمایه منفی است. سهامداران خردی که از سال ۱۳۹۹ به واسطه دعوت مسوولان وارد بورس شدند و پول‌های سنگین آوردند درحال حاضر ناامید هستند. تا همین امروز که صحبت می‌کنیم متاسفانه ظرف این هفت ماه اخیر تقریبا ۳۰ هزار میلیارد تومان خروج پول حقیقی داشته‌ایم، در کنار آن ۶۰ هزار میلیارد تومان هم در سال ۱۴۰۰ خروج پول حقیقی را تجربه کرده‌ایم. این در حالی است که در سال ۱۳۹۹ برآیند ورود پول حقیقی ۱۹ هزار میلیارد تومان بوده است. یعنی بورس طی این مدت نه‌تنها جذابیت ایجاد نکرده که دافعه هم داشته است. از سوی دیگر اکنون ایجاد محدودیت‌ها از قبیل قیمت‌گذاری محصولات، حتی به شاخص بورس هم سرایت کرده و مهم‌ترین ویژگی بورس (نقدشوندگی) به‌دلیل نگرانی از نمود بیشتر افت شاخص، فدای تصمیمات ناصحیح بازارسرمایه‌ای دولت در سال‌های گذشته از جمله انتشار بی‌حد و حصر اوراق‌بدهی که صرفا به‌دلیل فزونی هزینه‌های جاری دولت درنظر گرفته‌شده و به‌رغم نیمه‌تمام ماندن پروژه‌های دولت حداقل به میزان 600 همت، انتشار این اوراق هیچ‌گونه نقشی در اصلاح، بهبود یا سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تولید کشور نداشته و ندارند. چنانچه برنامه‌های عملیاتی و منسجمی در زمینه مرتفع کردن ایرادات گذشته در وضعیت اقتصاد کشور به‌اجرا درآید، می‌تواند تصویری شفاف و رو به رشد برای بازار سرمایه و بورس ایجاد کند، به‌خصوص که طی دو سال‌گذشته دوره‌‌گذاری در ارتباط با اصلاح سطح عمومی قیمت‌ها و شاخص را در بورس شاهد بوده‌ایم.
