علیرضا محمدی
متاسفانه طی چند ماه گذشته طرح‌هایی ناپخته و بدون بررسی‌های دقیق و لازم از سوی نمایندگان به صحن علنی مجلس ارایه شده تا مورد تصویب قرار بگیرد. طرح‌هایی که هر کدام در زمان مطرح شدن باعث اعتراض بسیاری از افراد متخصص در زمینه‌های مختلف شده است. این طرح آخر در مورد استفاده از طلاب تحصیلکرده در دوره‌های آموزشی مشاوره اسلامی آن هم بدون اجازه سازمان روانشناسی و مشاوره می‌تواند به هرج و مرج تازه‌ای در جامعه تبدیل شود. مساله اینجاست که وقتی نمایندگان چنین طرحی را به مجلس ارایه می‌دهند، چرا برای بررسی درستی آن نباید از افراد متخصص در این زمینه که سال‌ها سابقه کار و فعالیت در حوزه روان درمانی و روانشناسی را دارند، نظرسنجی به عمل بیاید، چرا نباید رییس سازمان روانپزشکی و مشاوره کشور به عنوان فردی مسوول و آگاه در جلسه‌ای با نمایندگان بتواند ایرادات این طرح را بازگو کرده و مشکلات آن را به افرادی که هیچ آگاهی در این زمینه ندارند یادآور شود. مگر می‌توان همینطور بدون در نظر گرفتن عواقب یک موضوع آن را به صورت لایحه‌ای در آورد و در مجلس به تصویب رساند و بعد هم اجرایی کرد در حالی که متخصصان آن زمینه هیچ دخالتی در تصویب این قانون نداشته باشند.
اصلا چرا باید طرح‌هایی که هیچ پایه و اساس علمی ندارند و مورد بررسی از سوی صاحب نظران قرار نگرفته‌اند در مجلس مطرح شوند آن هم در شرایطی که مجلس باید به مسائل مهم‌تری از جمله راه‌حل‌هایی برای رفع مشکلات معیشتی مردم فکر کند و در این زمینه از دولت بخواهد که پاسخگو باشد و کارهای انجام شده و انجام نشده دولت در این زمینه را رصد کند. در این شرایط چنین طرح‌هایی جز منحرف کردن اذهان نمایندگان دیگر از مشکلات اصلی چه نتیجه‌ای در بر خواهد داشت. مگر می‌شود در حالی که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بخش رواشناسی، روانپزشکی و مشاوره در کشور عدم تعهد بیمه‌ها در این زمینه است و همین امر باعث می‌شود تا بسیاری از افراد که نیاز به کمک‌های تخصصی دارند، از گرفتن این کمک‌ها محروم شوند، مجلس بدون در نظر گرفتن این مشکل و پیدا کردن راهکاری برای آن ناگهان بخواهد افرادی غیر متخصص را وارد حوزه تخصصی کند که از قضا بسیار هم حساس است و هر اشتباهی در آن می‌تواند حتی به قیمت جان فرد یا افرادی تمام شود. مساله بیماری‌های روحی و روانی چیزی نیست که تنها با نصیحت و ارایه اظهارنظرهای غیرتخصصی حل و فصل شود. افرادی که از نظر روحی و روانی مشکل دارند اول از همه باید از لحاظ میزان مشکلی که دارند مورد بررسی قرار بگیرند که البته این بررسی قطعا باید توسط افراد متخصص انجام شود، بعد با توجه به بررسی‌های اولیه باید نوع درمانی خاص برای آنها در نظر گرفته شود که البته در هر فرد کاملا متفاوت است، یکی نیاز به دارو درمانی دارد، دیگری نیاز به مشاوره‌های طولانی مدت دارد و حتی افرادی هستند که نیاز به بستری شدن در بیمارستان‌های روانی را دارند، چه کسی جز یک فرد متخصص که سال‌ها در این زمینه تحصیل کرده است می‌تواند این شرایط را از هم تمیز داده و راه درست را برای درمان بیمار انتخاب کند. از سوی دیگر بحث کودکان استثنایی است که خود یک حوزه مجزا و البته نیازمند روش‌های تخصصی است. به هر حال باید توجه داشت که هیچ کدام از مسائلی که با سلامت انسان‌ها از جمله روحی و روانی یا جسمی سر و کار دارد نباید به دست افرادی سپرده شود که تخصص لازم و کافی برای تشخیص شرایط را ندارند.
این اشتباه می‌تواند عواقب خطرناکی برای جامعه داشته باشد. تمام امید ما این است که رییس مجلس و هیات رییسه در مورد طرح ارسالی نمایندگان و البته نامه‌نگاری‌هایی که از سوی سازمان روانپزشکی کشور انجام شده دقت بیشتری به خرج داده و در نهایت تصمیم درست را در این باره اتخاذ کنند.
