سعید امیر شاهکرمی
بازار بورس این روزها مورد اقبال عامیت جامعه قرار ندارد.
در حالی که مشکلات معیشتی و رفع نیازهای اولیه افراد جامعه تبدیل به اصلی‌ترین معضل اقتصادی بیشتر خانوارها شده است، نباید انتظار داشت کلیت جامعه تمایل به سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدتی در بورس را داشته باشد.
در چنین شرایطی که سیاست‌های ضد و نقیض اقتصادی در تصمیمات دولت موج می‌زند و حتی صدای فعالان بخش تولید و تجارت کشور را نیز در آورده، چگونه می‌توان انتظار داشت فعالان بازار بورس تمام سرمایه و انرژی خود را وارد بازار
کنند؟
آیا در شرایط مه‌آلود اقتصادی کشور که حتی نمی‌توان چشم‌اندازی از چند ماه آینده را متصور شد، می‌توان انتظار داشت در کوتاه‌مدت نقدینگی به سمت بورس حرکت کند؟
اگر بخواهیم عوامل تاثیرگذار بر بورس را دسته‌بندی کنیم به نتایجی مانند دخالت‌های وزارت صمت در نحوه قیمت‌گذاری‌ها در بورس کالا، سیاست‌های متانقض اقتصادی دولت، کاهش قیمت کامودیتی‌ها در چند روز اخیر، سیاست‌های بانک مرکزی کشور پیرامون افزایش نرخ بهره بین بانکی، عدم حصول نتیجه در مذاکرات هسته‌ای به عنوان موارد منفی برخورد می‌کنیم.
رشد نرخ تورم و عقب ماندن بازار بورس نسبت به سایر بازارهای موازی مانند املاک و مستغلات، افزایش قیمت دلار و انتظار تاثیر‌گذاری مثبت بر روند سودسازی آتی برخی از شرکت‌های صادراتی‌محور جزو عوامل مثبتی است که روی بورس تاثیر می‌گذارد.
در بازه زمانی کوتاه‌مدت اقبال عمومی به بازار بورس کاهش یافته است.
ارزش معاملاتی محدود به سه هزار میلیارد تومانی بازار و اختلاف دو هزار میلیاردی با محدوده تعادلی پنج هزار میلیاردی گواه این موضوع است که از منظر کوتاه‌مدتی، بازار بورس در دوران رکودی خود به سر می‌برد. به نظر می‌رسد بازار در بلندمدت می‌تواند سودهای خوبی را نصیب سهامداران
کند.
البته نباید انتظار داشت کلیت بازار بتواند رشد قیمتی بالایی را تجربه کند، بلکه این انتظار مختص سهام شرکت‌هایی است که طرح‌های توسعه‌ای خوبی برای آینده دارند و در زمینه سودسازی آتی نیز چشم‌انداز خوبی داشته باشند.
