فرشید اردبیلیون جهانی
مصوبات شورای عالی بورس به‌طور کلی کارساز است. بخشی از مشکلات بازار سرمایه متعلق به بیرون است، در واقع سازمان بورس دخالتی در این مشکلات ندارد. مصوبات بر روی مشکلات داخلی بورس مطلوب عمل کرده؛ برای نمونه دامنه نوسان نامتقارن، حجم مبنا، توقف نماد و... مواردی بوده که سازمان عملکرد خوبی داشته است. یکسری از آیین‌نامه‌ها به کمک مدیران برای تاثیر بیش از پیش می‌آید، در اصل به کمک مدیران برای اصلاح وضعیت، شفافیت، کاهش شکایات و امثال این موارد می‌آید. اما؛ اصل داستان بورس سودآوری شرکت‌ها و تداوم این سودآوری‌هاست این بدان معناست که مهم‌ترین فاکتور در بورس بحث ادامه‌دار بودن سودآوری است اینکه تعیین‌کننده است بازار به کدام سمت و سو خواهد رفت و این تداوم به لحاظ شرایط موجود درحال حاضر که شامل نرخ بهره بانکی، کسری بودجه، نرخ دلار، توافقات هسته‌ای و بحث‌های کلان می‌شود یعنی اینها ریسک‌های خارج از بورس و کلان است و این موارد تعیین‌کننده است.
بورس سال 1400 را نمی‌توان پیشبینی کرد و این موضوع به بودجه شرکت‌ها در این سال دارد. قیمت سهم اصولا دارایی مالی است و دارایی مالی نیز بر اساس پیشبینی سود تعیین می‌شود و هر زمانی که این پیشبینی سود دچار مشکل می‌شود و درنتیجه با کاهش سرعت مواجه می‌شود، باید در انتظار پیشبینی تمامی شرکت‌ها ماند و پس از آن وضعیت بورس را پیشبینی کرد.
بازار سرمایه بر پایه انتظارات است. یعنی باید دید انتظارات نرخ دلار، تورمی و امثال این موارد به چه میزان است، دید بازار به سمت و سوی آینده بوده و ممکن است برخی از روزها غیرقابل پیشبینی شود. باتوجه به نزول بازار می‌توان گفت برخی از سهامداران در انتظار کاهش نرخ دلار هستند البته با بررسی وضعیت بازار این احتمال می‌رود. نرخ‌گذاری دستوری نیز تا حد ممکن وضعیت بازار را برهم زده و برخی از سهامداران را سردرگم کرده است. نرخ دلار، تورم، تحریم‌ها، برجام و امثال این موارد انتظارات سهامداران از بازار را تا حد قابل توجهی تغییر داده است و سهامداران در فکر آینده بازار و همچنین سود بیش از پیش خود هستند.
