مریم شاهسمندی
در این آشفته بازار کرونا بد نیست مسوولان سری هم به داروخانه‌هایی بزنند که داروی بیماران خاص و افراد مبتلا به سرطان و‌ام اس و دیگر بیماری‌ها را تامین می‌کنند. در چنین شرایطی که همه کارشناسان و متخصصان از رعایت و حفظ فاصله اجتماعی می‌گویند، در این داروخانه‌ها همهمه و ازدحامی بر پاست که بیا و ببین. نه از رعایت فاصله اجتماعی خبری هست و نه از رعایت دیگر پروتکل‌های بهداشتی. بیماران یا خود برای دریافت داروهایشان می‌آیند که بیش از مردم عادی در معرض ابتلا به کرونا قرار می‌گیرند یا نزدیکانشان که آنها هم با شرایط موجود بعید نیست که در آینده‌ای نزدیک یکی از مبتلایان باشند.
حال سوال اینجاست که آیا وزارت بهداشت و درمان و دیگر مسوولان نمی‌توانند شرایطی را فراهم کنند که داروی این بیماران به شکل ساده‌تری به دست آنها برسد، یا حداقل فضای داروخانه‌ها تا این حد شلوغ و پر ازدحام نباشد. کرونا با کسی شوخی ندارد، اما نه تنها مردم که مسوولان ما هم این قضیه را آن‌طور که باید و شاید جدی نگرفته‌اند.
مسوولان محدودیت را برمی‌دارند، تعطیلی‌ها را لغو می‌کنند، دورکاری‌ها را کم می‌کنند و ناگهان در این وانفسا مدارس بازگشایی می‌شوند و مردم هم که برای تامین معاش خود نیاز به کار کردن دارند، بدون توجه به اینکه خطر ابتلا به کرونا در کمین آنهاست از خانه بیرون می‌آیند. اما حالا باید شاهد شلوغی داروخانه‌هایی مانند هلال احمر و 13 آبان و ... باشیم. داروخانه‌هایی که فضای محدودی دارند، راه خروج و ورود هوا به این فضاهای بسته تنها یک در است و تعداد افرادی که روزانه در سالن این داروخانه‌ها جمع می‌شوند تا در نوبت دریافت دارو قرار بگیرند و این زمان گاهی به 3 ساعت هم می‌رسد.
آنقدر زیاد است که نفس کشیدن را هم سخت می‌کند چه برسد به رعایت پروتکل‌های بهداشتی. واقعا اینکه می‌گویند جان انسان‌ها در ایران ارزان شده، حرف دور از ذهنی نیست. مردم نه‌تنها خودشان به فکر سلامتشان نیستند که مسوولان هم با ابتکار عمل‌هایی که بیشتر به ضرر مردم است آنها را به سوی ابتلای بیشتر به کرونا سوق می‌دهند. یک بیمار مبتلا به سرطان در شرایط عادی نباید از خانه خارج شود، سیستم ایمنی بدن این افراد به‌شدت ضعیف است و خیلی زود می‌توانند به انواع بیماری‌ها مبتلا شوند، با این شرایط در نظر بگیرید که این فرد مجبور است برای تهیه داروی شیمی‌درمانی‌اش به داروخانه‌ای بیاید که نزدیک به 70 نفر دیگر در آن منتظر دریافت دارو هستند. چطور می‌توانیم امیدوار باشیم که این بیمار سرطانی سالم از در این داروخانه بیرون برود. ای کاش مسوولان گاهی به این مراکز هم سری می‌زدند و راهکاری مناسب برای برچیدن چنین تجمع‌های خطرناکی پیدا می‌کردند.
این وضعیت در مراکز بیمه هم به همین شکل است و اغلب هم افراد سالخورده برای انجام کارهای بیمه و بازنشستگی خود به این مراکز مراجعه می‌کنند، در حالی که این افراد بیش از بقیه در معرض ابتلا به ویروس کرونا قرار دارند. اینکه تنها بخش تاییدیه نسخ بیماران خاص را به مدت یک سال باز گذاشته‌اند، نمی‌تواند دردی از آنها دوا کند، ازدحام تاییدیه نسخه به بخش‌های دیگر داروخانه‌ها کشیده شده است. معاون وزیر بهداشت که بارها و بارها از قرمز بودن تمام نقاط ایران سخن می‌گوید و شرایط را بحرانی اعلام می‌کند، آیا نباید برای این دسته از افراد که زندگی شان به استفاده از داروهای خاص بستگی دارد هم کاری انجام دهد. آیا نمی‌شود قبل از آنکه دیر شود فکری به حال این افراد کرد.
همین حالا هم آمار مبتلایان به بیماری‌های خاص مانند سرطان که گرفتار کرونا هم شده‌اند، کم نیست. بسیاری از آنها جانشان را از دست داده‌اند و بسیاری دیگر رنج بیماری‌شان چند برابر شده است.
اما انگار کسی آنها را به خاطر نمی‌آورد و از مشکلاتی که تا قبل از کرونا با آن دست و پنجه نرم می‌کردند، خبر ندارد و حالا مشکل کرونا هم به بقیه مشکلات مانند گرانی دارو، کمبود و نبود داروهایی که استفاده از آن برای بیماران حیاتی است و... اضافه شده است.
