کاهش رفاه اجتماعی زنان سرپرست

فاطمه  دانشور

جنس کار زنان بیشتر از جنس خدمت‌‌رسانی به انسان‌هاست، مانند آموزشگاه یا سالن‌های آرایشی داشتن و آنها عمدتا با اجتماعات و گروه‌های انسانی سرو کار دارند. زنان و به ویژه زنان سرپرست خانوار بیشتر در مشاغل خدماتی حضور دارند، برای مثال نیروهای خدمات تالارهای پذیرایی، آرایشگاه‌ها، شرکت‌ها، مدارس و مهدکودک‌ها. طبیعتا با شیوع کرونا همه این مشاغل آسیب دیدند و از جمله شاغلان زن هم متاثر از این موضوع، آسیب‌های جدی دیدند، به ویژه این آسیب‌ها زمانی نگران‌‌کننده می‌شود که این زنان سرپرست خانوار باشند. ما شاهدیم که زنان سرپرست خانوار با ماه‌ها بیکاری به دلیل شیوع کرونا مواجه شدند. پیش از این در تالارهای پذیرایی، آرایشگاه‌ها و رستوران‌ها مشغول به کار بودند و یا کارگر خدماتی یک منزل و پرستار بودند، اما همه آنها در این مدت شغلشان را از دست دادند. از طرفی این موضوع با انفجار قیمت مسکن مواجه شده، با بالا رفتن قیمت‌ها و تورم مهارنشدنی. این شرایط کرونا و هم‌زمانی‌اش با این مشکلات، وضعیت زنان و به ویژه زنان سرپرست خانوار را شکننده کرده است. در شرایطی که ما بیمه‌های کافی و حمایتگر از این قشر را نداریم. بیمه‌های ما نقص دارد و حتی بسیاری از این زنان بیمه نیستند و این مشکلات فزاینده بخش زیادی از این زنان را با مشکل جدی مسکن مواجه کرده است و اجاره‌های خانه‌ را نمی‌توانند پرداخت کنند. علاوه بر اینکه به دلیل بیکاری اجاره خانه را نمی‌توانند پرداخت کنند، با ودیعه مسکن هم مواجه شدند که چند برابر شده است. با اعمال سیاست‌های غلط دولت، مرتبا یک شرایط تورمی غیرقابل تحمل به جامعه تحمیل می‌شود و دهک‌های پایین جامعه و زنان سرپرست خانوار که تعدادشان هم زیاد است و مجبور به کار کردن هستند، بسیار آسیب دیدند و نمی‌توانند این شرایط را تحمل کنند. به لحاظ نیروی کار و نیروی انسانی ما در ایران بسیار آسیب دیدیم و خلأ‌های بیمه‌ای را هم داریم. در شرایط کرونا، آسیب‌هایی به قشر زنان وارد شده و هر روز هم بیشتر می‌شود. برای کاهش این آسیب‌ها، باید خدمات بیمه‌ای را گسترده‌تر کرد، باید یک سری خدمات را به‌صورت رایگان در اختیار خانواده‌های ضعیف قرار داد. در بسیاری از کشورهای دنیا، قوانین تامین اجتماعی و برنامه‌های رفاهی اجتماعی داشتند و حقوق چندماهه به آسیب‌دیدگاه پرداخت شده و سبد غذایی به آنها داده شده و دولت‌ها یک سری کمک به این اقشار آسیب‌دیده کردند. کشور ما جز دسته کشورهایی بوده که دولت تقریبا هیچ کمکی نکرده است و حمایت‌هایی که قبلا می‌کرده هم ضعیف‌تر شده است، از جمله سبد کالایی که حذف شده است. با این وضعیت این آسیب‌ها وجود دارد و هر روز هم بیشتر می‌شود و افق روشنی پیش روی ما نیست. بخش خصوصی هم با اعمال سیاست‌های غلط دولت، خیلی ضعیف شده است. من دو دوره عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران و ایران بودم، در ۱۰ سال گذشته همواره به سیاست‌های غلط دولت اعتراض کردیم. نتیجه این سیاست‌های غلط در دوره اقتصادی منجر به ضعیف شدن بخش خصوصی شده است. اقتصاد زمانی پویا و آزاد است که بتواند با دنیا در تعامل باشد. ما مدت‌هاست که ارتباطمان با دنیا قطع شده و سیاست‌های غیرحمایتی دولت هم باعث شده بخش خصوصی تقریبا هر روز به سمت از بین رفتن برود و ضعیف‌تر شود و اصلا بنیه‌ای نداشته باشد که بخواهد از دولت حمایت کند. متاسفانه دولت در این شرایط با کسری بودجه شدید مواجه شده است و برای رفع مشکل کسری بودجه، جیب مردم را هدف‌گذاری کرده است.