رزاق صادق
داشتم گزارشی در خصوص سازمان تامین اجتماعی که توسط این سازمان تهیه شده بود را نگاه می‌کردم و هر چه جلوتر می‌رفتم بیشتر تاسف می‌خوردم. چرا؟ طی دو دهه اخیر هرکس سوال می‌کرد، کدام صندوق بیمه‌گر اجتماعی برای مشترکین عملکرد بهتری دارد؟ بدون تردید پاسخم سازمان تامین اجتماعی بود. حال با رویت این گزارش در تردیدم که از منظر مشترکین بهترین صندوق بدون توجه به جایگاه آن در دولت کدام صندوق است؟ در گزارش مزبور میزان مستمری پرداختی به بازنشستگان و مستمری‌بگیران طی 10 سال در سازمان تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری مقایسه شده و در سال‌های ۹۵، ۹۶ و ۹۷ مفصل‌تر به آن پرداخته شده بود. متوسط مستمری پرداختی طی سال‌های 95، 96 و 97 در سازمان تامین اجتماعی به ترتیب حدود یک میلیون و 100 هزار تومان، یک میلیون و 270 هزار تومان و یک میلیون و 470 هزار تومان گزارش شده بود و در صندوق بازنشستگی بترتیب حدود یک میلیون و 500 هزار تومان، یک میلیون و 840 هزار تومان و 2 میلیون و 200 هزار تومان اعلام شده بود. طی 10 سال نیز شکاف میان مستمری‌های سازمان تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی کشوری وجود داشته و طی دو سال 97 و 98 نیز یقینا تشدید شده است. همانطور که ملاحظه می‌کنید متوسط مستمری سازمان تامین اجتماعی در سال ۹۷ کمتر از متوسط مستمری صندوق بازنشستگی در سال ۹۵ است. حال دو صندوق را در منابع با هم مقایسه کنید. صندوق بازنشستگی کشوری سال‌ها است که بخش اعظم هزینه‌های خود را بر بیت المال تحمیل می‌کند، ولی سازمان تامین اجتماعی از بیت المال سال‌ها است که طلبکار است. هدف این است که در این قبیل موارد سازمان تامین اجتماعی بدوا به جای پیشنهادات کلان، خود را آسیب‌شناسی و اعلام کند که سرآمد‌ترین صندوق بیمه‌گر اجتماعی چرا به روزی افتاده است که آرمان مستمری بگیران رسیدن حداقل مستمری به 2 میلیون و 800 هزار تومان در سال جاری است؟ آیا عدول از مکانیزم‌های بیمه‌ای و دعوت مهمانان خوش نشین سر سفره سازمان تامین اجتماعی به جای سر سفره بیت‌المال و سابقه فروشی قانونی و فرا قانونی و اداره روزمره صندوق به جای تبعیت از نظام بیمه‌گری و... از پارامترهای این عقب‌افتادگی نیست؟ به‌کارشناسان محترم سازمان توصیه می‌کنم‌که آسیب‌شناسی‌را در دستور خود قرار دهند و علل این وضعیت را شفاف به مسوولان و مشترکین اعلام کنند.
عضو پیشین هیات‌مدیره سازمان تامین اجتماعی
