درد را گرفتیم ولی درس نه

سعید  اشتیاقی|

تحلیلگر  اقتصادی|

در بین کشورهای جهان، ‌چین کشوری است که تقریبا 20 درصد جمعیت جهان را در خود جای داده یعنی از هر 5 نفر در جهان یک نفر در آنجا زندگی می‌کند و تقریباً20 درصد از اقتصاد جهان را نیز در اختیار دارد یعنی یک‌پنجم از GDP دنیا در آن کشور تولید می‌شود. چین که سهم 33 درصد در رشد اقتصادی جهان را نیز دارد. این روزها به خاطر شیوع ویروسی به نام کرونا در صدر اخبار جهان قرار گرفته است. از روزهای ابتدایی تاثیرات این ویروس به اقتصاد جهان می‌گذرد و امروز ما باید از چین بیاموزیم که چطور در اوج بحران با ساختن بیمارستان هزار تختخوابی فقط در 10 روز قدرت توسعه‌اش را به رخ جهانیان می‌کشد، کاری که از کمتر کشوری برمی‌آید؛ و این هفته با ورود این ویروس به کشور ما ایران، باعث شد که بیشتر به این مهم پی ببریم. خاطرم هست که در نمایشگاه «عرب هلث» بسیاری از تجار ایرانی به دلیل ورود برخی از چینی‌ها، سفر را لغو کردند یا در نمایشگاه گلفود دبی که خود اینجانب نیز شرکت کردم به ندرت شاهد چینی‌ها بودم که نشان از رعایت و کنترل این موضوع از جانب دولت چین بود. این شرح حال بسیاری از تجار و فعالین اقتصادی است که برای محافظت از خودشان مجبورشده‌اند که از سفر‌های تجاری به مقاصد چین یا کشور‌های دیگر صرف نظر کنند و قطعا این موضوع در صادرات ما تاثیر بسزایی خواهد داشت و با نگاهی ساده می‌توان فهمید که این ویروس تاثیر بسزایی در روابط تجاری ما خواهد گذاشت. اگرچه زود است برای تصمیم‌گیری و به‌طور قطع اظهارنظرکردن اما نمی‌شود از تاثیرات و خسارات اقتصادی این ویروس چشم‌پوشی کرد. سقوط قیمت نفت، بورس‌های آسیایی که موتور رشد اقتصادی جهان به شمار می‌رود و اینکه ذخایر نفت امریکا افزایش پیدا کرده نشان از تاثیر اقتصادی این ویروس دارد که در روزهای ابتدایی شاهد آن بودیم. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها در چین اعلام کرد در حال حاضر هیچ مدرکی دال بر انتقال این ویروس از طریق کالا‌ها وجود ندارد و معمولاً از طریق دستگاه تنفسی انتقال می‌یابد. خسارت‌های اقتصادی فراگیر شدن بیشتر این ویروس نه فقط برای چین بلکه برای کشورهای دیگر و در کل اقتصاد جهانی بسیار حائز اهمیت است. ووهان 319میلیون گردشگر در سال میلادی گذشته داشته است که در آمدی 357 میلیارد دلاری نصیب چین کرده است که تاثیر بسزایی در رشد اقتصادی چین و همچنین رشد اقتصادی جهان خواهد گذاشت و حال کل این شهر در قرنطینه به‌سر می‌برد. لغو سفرهای مسافرتی، لغو پرواز‌ها به چین، بسته شدن مراکز اقامتی مثل هتل‌ها و مراکز تفریحی تا سقوط ارزش سهام در بورس سبب کاهش زیاد درآمد آن شهر شد و نیز در آمد بعضی کشور‌های توریست‌پذیر از محل گردشگران چینی تحت‌الشعاع قرار گرفته است. همچنین به گزارش بلومبرگ در پی شیوع ویروس کرونا، دولت چین از بانک‌های این استان درخواست کرد تا در رابطه با وام‌های بدهکار، از سختگیری خود کاسته و اهداف سود آوری را کاهش دهند. طبق گزارش مجمع جهانی اقتصادی تاکنون حدود 80 هزار نفر به ویروس کرونا آلوده شده‌اند و نزدیک به 2630 نفر جان خود را در اثر این بیماری از دست داده‌اند. میلیون‌ها چینی برای اولین‌بار از خانه کارهای مرتبط خود را انجام می‌دهند. برخی شهرها تعطیل و برخی دیگر نیمه تعطیل. کارگران از شهرهای خود به محل کار بازنگشته‌اند و از آنجا که چین بزرگ‌ترین شریک تجاری ما محسوب می‌شود قطعا در اقتصاد ما نیز تاثیر فراوان خواهد گذاشت و با کاهش صادرات نفت، کاهش 500-250 میلیون دلاری در ماه برای ما خواهد داشت و در بخش داخلی نیز کسب و کارهای ما دچار کسادی خواهند شد. کسب وکار‌هایی که یکسال چشم خود را به شب عید دوخته بودند و حال با این اوضاع شاهد رکود آنها می‌شویم. امثال دیگر بخش گردشگری، حمل و نقل، هتل‌ها، پوشاک و خیلی دیگر از اصناف تحت الشعاع قرار خواهند گرفت. درسی که از چین می‌آموزیم و می‌تواند برای دولت ما هم عبرت آموز باشد این است:

1- اقدام عاجل، جدی و سختگیرانه برای پیشگیری از شیوع بیشتر این ویروس؛

2- کنترل قیمت‌های اجناس ضروری مردم در این بحران؛

3- اقدام برای تنفس مالیاتی برای صنوف تحت‌الشعاع قرار گرفته؛

4- اقدام حمایتی برای واحدهای بدهکار بانکی در کسر سودهای بانکی.