عبدالکریم محمود |
کارشناس امور خاورمیانه|
بعد از کش و قوس‌های فراوان، مقتدا صدر رهبر لیست سائرون اعلام کرد به جرگه اپوزیسیون مخالف دولت عبدالمهدی می‌پیوندد تا اقدامی را که پیش از وی چند گروه و جریان دیگر همچون رهبر جریان حکمت انجام داده بودند را تکرار کرده باشد. اینکه تا چه حدی این کار می‌تواند در این شرایط خاص برای کشور عراق راهگشا باشد اختلاف‌نظر‌های زیادی وجود دارد به‌خصوص که ستون اصلی تشکیل‌دهنده دولت فعلی را مقتدا صدر ومتحدانش به وجود آورده و خود زمینه رای اعتماد به آن را در پارلمان عراق فراهم کردند. حال مشخص نیست وقتی ائتلاف اصلی روی کار آورنده دولت فعلی خود جزو مخالفان قرار می‌گیرد سرنوشت کابینه مورد حمایتش چه خواهد شد ؟ چرا این خواسته پیش از این یا حداقل در این برهه که بحرانب به اوج خود رسیده در داخل ائتلاف دولتی مطرح وحل وفصل نمی‌شود ؟
چرا به جای استفاده از اهرم اکثریت در پارلمان به دنبال تحقق خواسته‌های مردم را از طریق تظاهرات و کف خیابان‌ها هستند؟ علامت سوال بزرگ‌تر در مورد این عملکرد آن است وقتی شخصیتی همچون مقتدا صدر به عنوان رهبر بزرگ‌ترین فراکسیون و دارانده بیشترین کرسی‌ها در پارلمان عراق به جای استفاده از ابزارهای قانونی و تصویب قوانینی در حمایت از مردم این کشور، مردم را به تظاهرات خیابانی فراخوانده و طرفدارانش را ابتدا در آماده‌باش قرار داده و بعد از آن از رفتارهای اغتشاشگرانه تبری می‌جوید؟
تقریبا هیچ تحلیلگری در عراق و منطقه وجود ندارد که در مورد خودجوش و حق‌طلبانه بودن آغاز اعتراضات مردم عراق اختلاف‌نظر داشته باشد. مشکل زمانی آغاز شد که طرف‌های خاصی چه داخلی و چه منطقه‌ای و بین‌المللی از آن سوءاستفاده کرده و به سمت وسوی دلخواه خود پیش بردند.
به بیانی واضح‌تر مشکل فعلی دولت عراق آن است که بدخواهان خود را برای سوءاستفاده از این اعتراضات آماده و مجهز کرده بودند در حالی که مسوولان سیاسی و امنیتی عراق هیچ نوع آمادگی برای مقابله با چنین شرایطی نداشته و در خواب عمیقی قرار داشتند. اینکه متاسفانه شماری از مسوولان عراقی دانسته یا ندانسته در زمین دشمنان منطقه و عراق بازی می کنند و خواسته یا ناخواسته به اسب تروای آنها برای انتقال مشکلات و بحران از دیگر مناطق به داخل عراق می‌شوند حقیقت دردناکی است که هرگز نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد. ظاهرا برخی از رهبران عراقی که اتفاقا محبوبیت بسیار بالایی هم در بستر جامعه عراق دارند علاوه بر محبوبیت باید در پی افزایش آستانه کیاست ذکاوت سیاسی خویش باشند تا اجازه نقش‌آفرینی بیشتر دشمنان مردم عراق را را از طریق‌شان در این کشور ندهند.
