آغاز خروج مشروط امریکایی‌ها از افغانستان

گروه جهان|

 سخنگوی نیروهای امریکایی در افغانستان اعلام کرد روند خروج مشروط نیروهای امریکایی از فغانستان آغاز شده و طی ۱۳۵روز، شمار نیروهای امریکایی در افغانستان به ۸ هزار و ۶۰۰ تن کاهش خواهد یافت. برخی ناظران بر این باورند که همزمانی آغاز خروج نیروهای نظامی امریکا از افغانستان با بحران سیاسی حاکم بر این کشور

تامل‌برانگیز است. اشرف غنی و عبدالله عبدالله هم‌زمان در دو مراسم جداگانه سوگند ریاست‌جمهوری یاد کرده بودند. دولت امریکا ضمن مخالفت با دولت موازی، بر حمایت واشنگتن از افغانستان «متحد و دارای حاکمیت ملی» تاکید کرده و گفته اولولیت‌ برقراری صلح است.

همچنین در میانه ادامه واکنش‌ها به برگزاری همزمان دو مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری در کابل، اشرف غنی رییس‌جمهوری افغانستان، حکم آزادی هزار زندانی طالبان را صادر کرد، اقدامی که طالبان به عنوان پیش‌‌شرط شروع مذاکرات بین افغانی بر آن تاکید کرده است.

آزادی زندانیان طالبان بخشی از توافق‌نامه‌ای است که ماه گذشته میان نمایندگان امریکا و طالبان در قطر به امضا رسید و برابر آن نیروهای امریکایی و نیروهای ناتو قرار است با خروج از افغانستان قرار به جنگ داخلی بیش از ۱۸ساله در این کشور پایان دهند. کاهش حضور نظامی امریکا در افغانستان یکی از محورهای توافق امریکا با طالبان بوده است. در توافق صلح امریکا با طالبان پیش‌بینی شده در صورت پایبندی طالبان به تعهدات، امریکا ظرف ۱۴ ماه همه نیروهای نظامی خود از افغانستان را خارج کند. نیروهای طالبان نیز متعهد شده‌اند که با نیروهای وابسته به شبکه القاعده و همچنین نیروهای وابسته به داعش مبارزه کنند. افزون بر آن طالبان متعهد شده برای استقرار صلح در افغانستان به پای میز مذاکره با دولت مرکزی این کشور بنشیند. این در حالی است که پس از ادای سوگند هم‌زمان اشرف غنی و عبدالله عبدالله، سرنوشت دولت مرکزی افغانستان در پرده ابهام قرار دارد.

    مسوولیت سنگین سیاستمداران کابل‌نشین

نشریه هشت صبح افغانستان نوشته: مسخره‌ترین رویداد تاریخ سیاسی دو دهه اخیر در کابل دوشنبه به وقوع پیوست. هم غنی مراسم تحلیف اجرا کرد و هم عبدالله رییس اجرایی. حال هر دو بزرگوار ادعای ریاست‌جمهوری دارند. نگرانی عمده‌ پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری برگشت کابل به دهه‌ هفتاد بود. به نظر می‌رسد که در حال حاضر کابل به همان طرف رفته است. در آن زمان هم صدراعظم وقت در برابر رییس‌جمهور آن زمان قرار گرفته بود و زعامت او را قبول نداشت. از اثر جنگ‌های آن زمان کابل، هزاران انسان بی‌گناه جان‌های‌شان را از دست دادند، پایتخت، مثل شهرهای اروپایی در جنگ جهانی دوم شکل یک ویرانه را به خود گرفت، اثری از نهادهای دولتی باقی نماند و خودسری به قاعده رایج زند‌گی بدل شد. همین وضعیت سبب شد که گروه نوظهور طالبان بر بخش بزرگی از قلمرو کشور مسلط شود. تصور می‌شد که صنف سیاسی کابل از آن وضعیت درس گرفته باشد. بارها غنی گفته بود که به‌دلیل جلوگیری از تکرار تجربه استاد ربانی و گلبدین حکمتیار، به تشکیل ریاست اجرایی تن داد. عبدالله هم همیشه می‌گفت که مصلحت افغانستان و بقای نظام برای او خط سرخ است و به همین دلیل بود که ۲۰۱۴ به تشکیل حکومت و حدت ملی تن داد. اما این‌بار هیچ کدام آنان مصلحت‌های ۲۰۱۴ را در نظر نگرفتند. هر دو بحران سیاسی را وارد مرحله خطرناک‌تر کردند. در وضعیتی که طالبان پشت دروازه‌های کابل سنگر گرفته‌اند و واشنگتن به آنان تعهد خروج داده، عقل ایجاب می‌کرد که از هیچ تلاشی برای ایجاد انسجام سیاسی در کابل دریغ نشود. تصور این بود که به اثر میانجی‌گری‌ دیپلمات‌های کشورهای عضو ناتو، راه‌حلی برای تنش‌های سیاسی ناشی انتخابات پیدا می‌شود، اما به‌دلیل لجاجت کودکانه هر دو رهبر، وضعیت بسیار پیچیده شد. به جای اینکه همه نیروها به حفظ نظام جمهوری بیندیشند به جان هم افتادند؛ ولی طالبان با خیال راحت از این وضعیت بهره‌برداری می‌کند. در این میان موضوع خروج تدریجی نیروها از افغانستان و پایان جنگ 20ساله چیزی است که رای‌دهندگان امریکایی را خوشحال می‌کند و سیاستمداری مثل ترامپ به آن نیاز دارد. به همین دلیل است که خروج نیروهای ناتو مشروط به موفقیت مذاکرات میان‌افغانی نشده است. حال که جنگ قدرت در کابل به اوج رسیده است، روشن است که مذاکرات میان‌افغانی به مشکل خورده است. این وضعیت ترامپ را نه تنها به خروج نیروهایش از افغانستان بیشتر تشویق می‌کند، بلکه انگیزه‌ او را برای خروج ناگهانی و توقف کمک‌‍‌های بین‌المللی بیشتر می‌سازد. آن وقت شرایط مطلوب برای طالبان شکل می‌گیرد تا بیایند و همه‌جا را اشغال کنند. مسوولیت این فروپاشی بزرگ و تکرار تراژیک تاریخ، به عهده سیاستمداران کابل‌نشین و رهبران حکومت وحدت ملی است. وزارت کشور افغانستان اشرف غنی را پیروز انتخابات سپتامبرمعرفی کرد اما عبدالله نتایج اعلام شده را به‌رسمیت نشناخت. مذاکرات نمایندگان غنی و عبدالله نیز برای یافتن راه‌حل دیپلماتیک به نتیجه نرسید و از این رو، هر دو جداگانه خود را رییس‌جمهور افغانستان اعلام کردند.