گروه جهان|
تشدید اعتراض و اعتصاب فرانسوی‌ها به اصلاح نظام بازنشستگی دولت در روزهای اخیر که از آن به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اعتصاب‌های عمومی این کشور در طول دهه‌های اخیر یاد می‌شود، کاخ الیزه را ناچار به تشکیل جلسه فوق‌العاده در روز یکشنبه کرد.
امانوئل ماکرون رییس‌جمهوری فرانسه، تاکید کرده برای نهایی کردن اصلاحات و اینکه آن را با احترام به مردم و پاسخگویی به نگرانی‌های آنان انجام دهد مصمم است. ماکرون وعده داده دولت فرانسه برای افراد بی‌شماری که در سیستم فعلی نسبت به آنها بی‌عدالتی می‌شود، زنان و کشاورزان و نیز افراد آسیب‌پذیر پاسخ‌های مثبتی ارایه می‌کند.
این در حالی است که اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گسترده همچنان ادامه دارد. یورونیوز نوشته، کامیون‌داران فرانسوی هم در اعتراض به برنامه دولت در کاهش معافیت مالیاتی گازوئیل برای حمل و نقل جاده‌ای، مسیرهای اصلی ۱۰ منطقه را مسدود کرده‌اند. همزمان حرکت قطارهای شهری و بین شهری در پاریس و برخی شهرهای دیگر در اعتراض به اصلاح نظام بازنشستگی با اختلال شدید همراه بوده است. از سوی دیگر، صدها نفر از جلیقه‌زردها نیز در پاریس، اعتراض‌های هفتگی خود را ادامه دادند و در چند مورد با نیروهای پلیس درگیر شدند.
بنا براین گزارش، سازمان حمل و نقل اروپا (اوتره) اعلام کرده با افزایش مالیات بر گازوئیل در وسایل نقلیه تجاری به عنوان بخشی از پیش‌نویس بودجه ۲۰۲۰ میلادی دولت مخالف است. دولت فرانسه در پیش‌نویس بودجه ۲۰۲۰ قصد دارد به‌طور تدریجی و مرحله به مرحله از یک ژانویه تا یک جولای ۲۰۲۰، معافیت‌های مالیاتی در حوزه سوخت کامیون‌ها را کاهش دهد. پیش‌بینی می‌شود با این اقدام، حدود ۱۴۰ میلیون یورو در طول یک سال جمع‌آوری شود که دولت فرانسه در نظر دارد از آن برای تأمین اعتبار زیر ساخت‌های جدید حمل و نقلی استفاده کند. این پیش‌نویس قرار است در نیمه دسامبر در پارلمان مورد بررسی قرار گیرد.
نشریه فیگارو با اشاره به اعتراض‌ها و اعتصاب‌های گسترده در فرانسه نوشته: «سندیکاها که از میزان مشارکت مردم در اعتصاب‌ها راضی به نظر می‌رسند، برای افزایش فشار بر دولت و پیش بردن حرف خود، سه‌شنبه (فردا) را برای اعتصاب بعدی تعیین کرده‌اند.»
در این مطلب آمده: در یک سال اخیر، جنبش بدون رهبری جلیقه‌زردها تصویری پرهرج و مرج، خشن و بدون هدف از خود نشان داد. جلیقه‌زردها در عین حال با جدا کردن راه خود از سندیکاهای سنتی، بی‌اعتبار شدن این نهادهای قدیمی و ریشه‌دار جامعه فرانسوی را علنی کردند. اما رویدادهای چند روز اخیر سندیکاها و با سازماندهی منظم آنها جریان گرفت. این نکته خبر خوبی است. برگزاری درست و حساب‌شده راه‌پیمایی‌ها می‌تواند این امید را زنده کند که نظام دموکراسی عملکرد صحیح خود را بازیابد.
شانتال دِل‌سُل استاد فلسفه سیاسی، درباره اعتراض‌های گسترده اخیر به نشریه فیگارو گفته: خلاصه این است که در فرانسه همه ناراضی هستند. ولی فهمیدن دلایل این نارضایتی عمومی بسیار دشوار است. غیرفرانسوی‌ها از حال و روز ما در تعجب هستند... آخر مگر غیر از این است که فرانسه نسبت به بسیاری از کشورهای دیگر، کمتر از بحران جهانی لطمه خورده است؟ متوسط عمر در این کشور از اکثر کشورهای توسعه‌یافته بیشتر است. همچنین سهمی که دولت برای بیمه‌های اجتماعی و کمک‌هزینه‌ها منظور می‌کند، یکی از بالاترین شاخص‌ها در سطح جهانی است. نابرابری اقتصادی نیز نسبت به بسیاری از کشورهای اروپایی کمتر است. و شاید از همه مهم‌تر: همه مردم در این مملکت از حق آموزش و درمان رایگان برخوردار هستند. ٢۴ سال پیش هم دولت قصد اصلاح نظام بازنشستگی را داشت اما به‌دلیل اعتراض‌ها، عقب‌نشینی کرد. اما نظام بازنشستگی کنونی و قوانین آن متعلق به دوران رونق استثنایی است که در فرانسه به سه‌دهه پرشکوه یا پرافتخار شهرت دارد: یعنی 30 سال پس از جنگ دوم... اما در دوران جدید، همه متوجه شده‌اند که حفظ مزایای چهل، پنجاه سال پیش دیگر ممکن نیست. همین اواخر، سوییس بخش بزرگی از کارمندان دولتی را حذف کرد، بدون اینکه کسی اعتراضی کند. ایتالیا نیز همین چند سال قبل، قوانین بازنشستگی خود را به‌طور جدی تغییر داد و مردم پذیرفتند. اما در فرانسه، کسانی هستند که می‌خواهند به هر ترتیب همه مزایای گذشته را برای خود حفظ کنند...در عین حال نمی‌توان اعتراض‌ها و شکایت بخشی از جامعه را نادیده گرفت. اگر فرانسوی‌ها احساس بدبختی یا افسردگی می‌کنند، حتما دلایلی عمیق و تاریخی دارد. شهروندان فرانسوی بیش از هر چیز به مفهوم برابری حساس و دلبسته هستند. آلکسی توکویل اندیشمند بزرگ قرن نوزدهم، می‌گفت «وقتی دموکراسی، برابری قابل توجهی تولید می‌کند، نابرابری‌های کوچک بیشتر به چشم می‌آید و غیرقابل تحمل می‌شود.» در فرانسه امروز هم تنشی ایدئولوژیک وجود دارد که از سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم آغاز شده و همچنان در عمق جامعه زنده است.»
