گروه جهان|
آکادمی سلطنتی علوم سوئد جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۹ را به یک زوج اقتصاددان هندی-فرانسوی و یک اقتصاددان امریکایی‌الاصل اهدا کرد. آبیجیت بانِرجی و استر دوفلو از موسسه فناوری ماساچوست (ام‌آی‌تی) ایالات متحده، به همراه مایکل کرِمر از دانشگاه هاروارد به عنوان برندگان جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۹ معرفی شدند.
اعضاء آکادمی سلطنتی علوم سوئد این سه اقتصاددان را به پاس نقش قابل توجه مطالعات آنها در یافتن عوامل تاثیرگذار بر کاهش فقر جهانی شایسته دریافت جایزه نوبل سال ۲۰۱۹ میلادی دانستند. بر پایه اعلامیه این آکادمی نتایج مطالعات این سه اقتصاددان تاثیر قابل ملاحظه‌ای بر بهبود و موفقیت سیاست‌های اعمال شده برای کاهش سطح فقر در جهان داشته است.
آبیجیت بانِرجی اقتصاددان امریکایی هندی الاصل، متولد سال ۱۹۶۱ در شهر کلکته هند است. او تحصیلات خود را در دو دانشگاه جواهر لعل نهرو و هاروارد انجام داده و در حال حاضر استاد موسسه فناوری ماساچوست (ام‌آی‌تی) است. دیگر برنده جایزه نوبل اقتصاد، استر دوفلو که همسر بانرجی هم هست، متولد سال ۱۹۷۲ میلادی در شهر پاریس است. او تحصیلات دانشگاهی خود در رشته اقتصاد را از مدرسه اقتصاد پاریس آغاز کرد ولی اکنون استاد اقتصاد ام‌آی‌تی است. دوفلو پس از الینور اوستروم که روی روابط انسانی کار کرده بود و در سال 2009 نوبل اقتصاد را گرفت، دومین زنی است که موفق شده تا این جایزه را دریافت کند. دوفلو 46 ساله همچنین جوان ترین اقتصاددانی است که تاکنون نوبل اقتصاد را دریافت کرده است. رکورد پیشین در اختیار کنت ارو اقتصاددان امریکایی بود که در سال 1972 و در سن 51 سالگی این جایزه را دریافت کرد.
سومین برنده جایزه نوبل اقتصاد 2019، میشل کرمر در سال ۱۹۶۴ میلادی در امریکا به دنیا آمده و تحصیلات خود را نیز در گرایش اقتصاد توسعه در دانشگاه هاروارد به پایان رسانده و در حال حاضر نیز محقق و استاد همین دانشگاه است. گفته شده، مطالعات برندگان سال ۲۰۱۹ جایزه نوبل اقتصاد تحت تاثیر دستاوردهای آمارتیا سِن اقتصاددان شهیر هندی، بوده که در سال ۱۹۹۸ جایزه نوبل اقتصاد را از آن خود کرده بود.
نشریه فایننشال‌تایمز نوشته: سه اقتصاددانی که جایزه نوبل را دریافت کردند اغلب در تحقیقات با یکدیگر همکاری داشته و در طول تحقیقات خود، برای شناسایی موثرترین مداخلات سیاسی برای مبارزه با فقر از روش‌های تجربی استفاده می‌کردند. دوفلو در کنفرانس خبری گفته: «هدف ما کسب اطمینان از این مساله است که مبارزه با فقر اساس عملی داشته باشد. اغلب فقرا تا سطح کاریکاتور تقلیل داده می‌شوند و حتی کسانی که تلاش می‌کنند تا به آنان کمک کنند از ریشه‌های آنچه فقرا را فقیر کرده است درک درستی ندارند. ما تلاش می‌کنیم تا جایی که امکان دارد مشکلات را بطور علمی بررسی کنیم.»
کمیته نوبل در بیانیه خود اعلام کرده که رویکرد این سه اقتصاددان با تاثیر آشکار بر پدیده فقر و پتانسیل فراوانش برای بهبود زندگی افراد در بدترین نقاط جهان، توسعه اقتصادی را کاملا تغییر داده است، از جمله تحقیقات آنان روی «بحران یادگیری». این سه محقق در تحقیقات خود دریافتند که اگر عامل تدریس بهتر و متناسب‌تر در نظر گرفته نشود، ارایه کتاب‌های درسی به تنهایی نمی‌تواند به یادگیری بیشتر کودکان در مدرسه کمک کند.
به‌گزارش فایننشال‌تایمز، میشل کرِمر تحقیقات خود را در اواسط دهه 1990 در کنیا آغاز کرد، در حالی که بعدها آبیجیت بانِرجی و استر دوفلو در تحقیقات تجربی خود در بمبئی و شهر وادودارا در هند به نتایج مشابهی رسیدند.
کمیته نوبل اعلام کرده: «این تحقیقات تجربی و یافته‌های آن اکنون به مدلی استاندارد برای توسعه اقتصادی تبدیل شده است. رویکرد این اقتصاددان‌ها مشابه کسانی است که بطور سنتی در تحقیقات بالینی خود از داروهای جدید استفاده می‌کنند و علاوه بر این کار، می‌آزمایند که آیا یک مداخله خاص موثر واقع شده یا خیر. آنها همچنین با استفاده از اصول اقتصاد رفتاری برای درک نیروهای محرکه‌ای که در پس تصمیم‌گیری‌های افراد است، دلیل موثر بودن یک مداخله خاص را هم بررسی کردند.»
استر دوفلو از ام‌آی‌تی امریکا تصمیم کمیته نوبل را از این جهت که دریافت‌کنندگان نوبل اقتصاد سال‌ها سابقه کار تجربی دارند، مهم ارزیابی کرده و گفته است که چنین انتخابی بدین معنی به رسمیت شناختن کار تیمی فوق‌العده صدها محقق است که در درباره رابطه توسعه اقتصادی و فقر جهانی کار می‌کنند.
او همچنین درباره اینکه زنان به ندرت جایزه نوبل اقتصاد را دریافت می‌کنند هم گفته امیدوار است که این انتخاب بتواند الهام‌بخش زنان دیگر برای ادامه راه آنان باشد و باعث شود که مردان نیز به محققان زن احترامی را که شایسته آن هستند، ادا کنند.
