گروه جهان| روسیه امروز دیگر فقط قدرت منطقه‌ای نیست که باراک اوباما زمانی بدان اشاره می‌کرد، بلکه یک قدرت جهانی است. اکونومیست نوشته: ماه گذشته قطار دستاوردهای پر بار روسیه از مداخله نظامی در سوریه با غرور و افتخار تمام با استقبال مردم به کشور بازگشت. این قطار مملو از تجهیزات و امکانات نظامی و غیر نظامی روسیه و پر بود از غرور و افتخار ملی. پروپاگاندای روسیه برای بزرگنمایی نقش روسیه در جنگ سوریه حال و هوای ناسیونالیسیتی و ضدیت با غرب به‌خصوص امریکا در این مراسم نمادین کاملا هویدا بود. فارغ از پروپاگاندا، واقعیت این است که روسیه با جنگ سوریه بزرگ شد. روسیه 2015 میلادی برای جلوگیری از سقوط بشار اسد وارد جنگ سوریه شد. مسکو با جنگ برای اولین‌بار پس از اضمحلال اتحاد جماهیر شوروی، به عنوان یک دلال قدرت به خاورمیانه بازگشت؛ کاملا عکس امریکا و غرب.
ایالات متحده در سال 2003 میلادی به عراق تهاجم نظامی کرد. اما نتیجه، جز یک افتضاح خونین نبود. اروپای غربی هم یک عملیات تهاجم هوایی در لیبی انجام داد تا معمر قذافی را از میان بردارد. اما حاصل کار، تکه پاره شدن کشور بود. اما مهم‌ترین موفقیت حضور نظامی روسیه در سوریه، شکستن هژمونی امریکا در خاورمیانه بود. جنگ 2008 میلادی روسیه در گرجستان، تماما بی‌کفایتی و نادانی روس‌ها را به تصویر کشید. الحاق کریمه در 2014 میلادی به خاک روسیه و جنگ از پیش اعلام نشده‌اش در اوکراین در همان سال، تحریم‌های غرب و انزوای دیپلماتیک روسیه را به همراه داشت. مسکو اینک به کانون دیپلماسی خاورمیانه تبدیل شده است. پوتین همچنین در نظر دارد اکتبر امسال یک اجلاس سران با حضور رهبران آفریقایی برگزار کند. در امریکای لاتین هم روسیه تمام‌قد ایستاده و اجازه نمیدهد دولت مادورو در ونزوئلا سقوط کند. این در حالی است که امریکای لاتین نیمکره سیطره و نفوذ امریکاست و امروز صدای واشنگتن از دخالت روسیه در این نیمکره بلند شده است. امروز این ستیزه‌ها برای روسیه دیگر ماهیت ایدئولوژیک ندارد. به اعتقاد تحلیل‌گران سیاسی، هدف ولادیمیر پوتین از تمام اقداماتش در چهار گوشه جهان این بود که آن انزوای دیپلماتیک که بر سر ماجرای اوکراین بر روسیه عارض شده بود را رفع کند.
