گروه جهان|
نهمین عضو حزب کارگر بریتانیا با کناره‌گیری از سمت خود اعلام کرده که نمی‌تواند از مردم کشورش بخواهد که به نخست‌وزیری جرمی کوربین (رهبر این حزب) رای دهند. ایان آستین جمعه اعلام کرد به‌دلیل سلطه چپ‌های تندرو بر این حزب از سمت خود استعفا می‌کند. هفته گذشته نیز هشت نماینده حزب کارگر از عضویت در این حزب کناره‌گیری کردند. آستن با اشاره به اینکه هم‌حزبی‌های سابق او جبهه جدید سیاسی با عنوان «گروه مستقل» تشکیل داده‌اند گفته قصد ندارد به این گروه بپیوندد.
ایان آستین گفته: «حزب کارگر زندگی من و استعفا از آن سخت‌ترین تصمیم من بوده است. اما اگر بخواهم صادق باشم باید بگویم من از حزب کارگری که تحت ریاست جرمی کوربین است خجالت زده‌ام.»
نهمین نماینده حزب کارگر در شرایطی استعفا کرده که چند هم‌حزبی سابق او هفته گذشته با کناره‌گیری از این حزب، خود را گروه مستقل نامیده‌اند. در این گروه سه تن از اعضای حزب محافظه‌کار نیز که به‌تازگی از سمت خود استعفا کرده‌اند، عضو شده‌اند. این سیاستمداران بریتانیایی امیدوارند که دیگر سیاستمداران ناراضی از دو حزب محافظه‌کار و کارگر به آنها پیوسته و جریان سومی را در فضای سیاسی بریتانیا پایه‌گذاری کنند.
نوئل ولان تحلیلگر، معتقد است که فضای سیاسی بریتانیا برای ظهور یک جریان سیاسی مستقل آماده است. ولان در نشریه ایرلند تایمز نوشته: «پیش‌تر هم گفته بودم زمانی که لجن لوله‌های سیاست را مسدود می‌کند برای پاکسازی آن، تغییر رهبری یا انتخابات عمومی ضروری است.»
در حالی که تنها 36 روز تا اجرایی شدن رسمی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا باقی است، ترزا می‌نخست‌وزیر این کشور، هنوز نتوانسته طرحی را ارایه دهد که بتواند حمایت اکثریت سیاستمداران بریتانیایی را به دست آورد. رویترز نیز در گزارشی با اشاره به تاثیر کشمکش‌های برگزیت بر فضای سیاسی بریتانیا نوشته، برگزیت نظام سیاسی بریتانیا را از هم گسسته است و اکنون ما شاهد نقص‌های جدی در یکی از قدیمی‌ترین و باثبات‌ترین نظام‌های پارلمانی در جهان هستیم. البته گروه سیاسی جدیدی که در لندن ظهور کرده برای رسیدن به اهدافش از جمله بازنگری درباره خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و شکستن ساختار دو حزبی فعلی که به گفته آنان دیگر کارآمد نیست، به چیزی بیش از شورش نیاز دارد. تونی رایت کارشناس علوم سیاسی، می‌گوید: «تحولات امروز می‌تواند هیچ نتیجه‌ای نداشته باشد و به عنوان یک پاورقی در تاریخ برگزیت ثبت شود، یا می‌تواند آغاز سقوط یک نظام دو حزبی باشد که در100 سال گذشته وجود داشته است. این گروه جدید باید شمار خود را افزایش دهند.»
به اعتقاد ناظران، فضای سیاسی بریتانیا در چند سال گذشته ملتهب بود و این التهاب و خشم در نهایت خود را آشکار کرده است. فایننشال‌تایمز در این باره نوشته: «سرانجام یخ ترک برداشت. سیاست بریتانیایی، به‌ویژه بر سر مسائل اروپا، در چند سال گذشته میان مواضع چپ و راست گیر افتاده بود. اما جبهه سیاسی جدید متشکل از دو حزب شکل گرفته است. گرچه هنوز زود است که بخواهیم از تشکیل حزب جدید سخن بگوییم اما یک تغییر گسترده‌تر دور از ذهن نیست.
گروه مستقل که از هشت نماینده حزب کارگر و سه محافظه‌کار تشکیل شده، در حال حاضر پنجمین بلوک سیاسی وست‌منیستر است. حضور آنا سوبری، هیدی آلن و سارا وولاستون (محافظه‌کاران) به این معناست که گروه جدید قرار نیست تنها مامن چپ‌های ناراضی از رهبری کوربین باشد. این گروه پتانسیل تبدیل شدن به یک نیروی سیاسی را دارد.
این روزها هر دو حزب بزرگ بریتانیا سیاست‌های افراطی در پیش گرفته‌اند. حزب کارگر به رهبری کوربین تقریبا مشابه همان حزبی است که در انتخابات سه دوره قبل خود به رهبری تونی بلر در انتخابات عمومی پیروز شد. کوربین در شرایطی رهبری حزب را به دست گرفت که رفتارش با اعضای حزب ناسازگارانه بوده و سیاست‌هایش برای رفع چالش‌های یک اقتصاد مدرن پیشرفته مناسب نیست.
محافظه‌کاران هم به رهبری ترزا می‌بطور روزافزونی توسط افراطی‌ها به گروگان گرفته شده‌اند. تندروهای محافظه‌کار بارها تلاش ترزا می‌در مذاکرات برگزیت را به شکست کشاندند؛ و در مقابل سطح انتظارات را بالا بردند و آسیب‌پذیرترین راه ممکن را برای جدایی از بزرگ‌ترین شریک تجاری اروپا بریتانیا (اتحادیه اروپا) دنبال کردند. برای آنها رابطه نزدیک با اروپا هیچ ارزشی ندارد و همچنان درباره ضررهای ناشی از برگزیت با مردم بریتانیا صادقانه سخن نمی‌گویند.
در چنین فضایی، طیفی از سیاستمداران میانه‌رو مسوولیت‌پذیر به‌لحاظ اقتصادی و اجتماعی، تصمیم گرفته‌اند تا نگاهی دیگر به شرایط داشته باشند؛ نگاهی که نه تنها بریتانیا که جهان نیازمند است. این امکان وجود دارد جبهه جدید سیاسی بتواند از تشدید شکاف‌ها در روزهای آینده بهره ببرد. آنها گرچه از احزاب خود (سیاست‌های کوربین و برگزیت تندروهای محافظه‌کار) بریده‌اند اما وفاداری حزبی خود را نگه داشتند. همه‌پرسی برگزیت در ژوئن 2016 یک زلزله سیاسی بود. پس‌لرزه‌های این واقعه تا سال‌های سال ادامه خواهد داشت. اقتصاد بریتانیا و رابطه این کشور با اروپا با عدم قطعیتی جدی روبروست. در چنین شرایطی سیاست‌ها هم باید دستخوش تغییر شود؛ بنا براین تغییرات و شوک‌های سیاسی بیشتری در راه خواهد بود.
