گروه جهان|
رهبر کره‌شمالی با تمرکز بر اقتصاد به جای توسعه تسلیحات هسته‌ای قصد دارد تا نخستین اتوپیای سوسیالیستی خود را بسازد؛ این پروژه به نیروی انسانی گسترده‌ای نیاز دارد اما خشم عمومی از کار اجباری و کاهش وفاداری اعضای حزب تحقق این رویا را با تهدیدی جدی مواجه کرده است.
رویترز نوشته: هزاران دانشجوی کره‌شمالی ژانویه به کوه پکتو رفتند، محلی که گفته می‌شود ریشه‌های خانواده کیم در آنجا شکل گرفته است، جایی که «کیم جونگ اون» در حال ساخت یک مرکز بزرگ اقتصادی است. این پروژه عظیم یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های عمرانی کیم و بخشی از کارزار اقتصاد مقاومتی اوست؛ حتی در شرایطی که تلاش دارد تا دونالد ترامپ رییس‌جمهوری امریکا را قانع کند که تحریم‌های اقتصادی را علیه این کشور لغو کند.رسانه‌های رسمی کره‌شمالی تصاویری الهام‌بخش از میهن‌پرستی دانشجویان را به تصویر کشیده‌اند، کسانی که با نادیده گرفتن سلامتی خود، برنج یخ‌زده میخورند و به سختی روی این طرح کار می‌کنند. کیم در یک سال گذشته حداقل پنج بار از سامجیون در نزدیکی مرزهای چین بازدید کرده است. او چهار سال پیش از اینکه دستور «نوسازی سرزمین مقدس انقلاب» را داد، بی‌صبرانه در انتظار تکمیل «اتوپیای سوسیالیست» خود با آپارتمان‌ها، هتل‌ها، پیست اسکی، مراکز تجاری، فرهنگی و پزشکی تا پایان 2020 میلادی است.مخالفان کره‌شمالی و فعالان حقوق‌بشر می‌گویند که بسیج گسترده‌ای مردم برای کار کردن در این سایت که علاومت وفاداری به کیم و حزب کارگران حاکم به شمار می‌رود در عمل نوعی برده‌داری است. گفته شده، کارگران جوان حقوقی دریافت نمی‌کنند و تنها در ازای غذایی ناچیز مجبورند که به مدت 10 سال روزانه حدود 12 ساعت کار کنند تا بتوانند در مقابل شانس بیشتری برای ورود به دانشگاه با حزب قدرتمند حاکم را داشته باشند. اما این اتوپیای سوسالیستی یک تهدید جدی نیز پیدا کرده است. مخالفان دولت کیم می‌گویند که با رشد بازارهای خصوصی و ثبات نسبی مالی که نتیجه پایداری شرایط سیاسی در این کشور است، دولت کره‌شمالی مجبور شده است که در سال‌های اخیر نیروی جوان انسانی را برای این پروژه استخدام کند. «چو چونگ هویی» یکی از مخالفان دولت کره‌شمالی که پیشتر در این پروژه فعالیت داشته، می‌گوید: «اگر به خاطر عضویت در حزب یا تحصیلات نبود هیچ‌کس به آنجا نمی‌رفت. کار کردن در این سایت، به شما کمک می‌کند که کار بهتری پیدا کنید. اما این روزها می‌توانید از بازارها پول به مراتب بیشتری به دست بیاورید. وفاداری اساس تشکیلات است اما از مردمی که مزه پول را چشیده‌اند، چه انتظاری دارید؟»
بسیج مردم
سال گذشته پس از اینکه کره‌شمالی تکمیل شدن برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را اعلام کرد، کیم جونگ‌اون تمرکز را بر اقتصاد گذاشته و گفت که رفاه مردم این کشور در اولویت اول دولت او قرار دارد. در واقع، سامجیون هسته اصلی ابتکار اقتصادی اوست، شهری که قرار است مدلی مدرن از یک منطقه کوهستانی توریستی باشد.
واحدهای کارگری که بریگادهای جوان خوانده می‌شوند، توسط کیم ایل سونگ پدربزرگ کیم جونگ اون راه‌اندازی شد تا پس از آزاد شدن شبه جزیره کره از اشغال ژاپن (1945-1910) راه‌آهن، جاده، شبکه‌های توزیع برق، و دیگر پروژه‌های زیرساختی را بسازند.
«کره‌جنوبی باز» یک گروه حقوق بشری مستقر در سئول، تخمین زده که از سال 2016 میلادی در مجموع بیش از 400 هزار نفر در سامجیون کار کرده‌اند. «کئون ایون کیونگ» که با بیش از 40 عضو بریگارد مصاحبه کرده، در این باره می‌گوید: «پرسشی این است، کیم جونگ‌اون با وجود تحریم‌های بین‌المللی چطور توانسته منابع انسانی و غیرانسانی را برای چنین پروژه گسترده‌ای فراهم کند؟ پاسخ ساده است. هر چیزی که لازم دارید از مردم بگیرید.» رسانه‌های دولتی کره‌شمالی در ماه‌های گذشته بارها با انتشار مطالبی از جوانان این کشور خواسته‌اند تا نیروی جوانانی خود را برای ساختن سامجیون به کار بگیرند. در این گزارش‌ها تاکید شده که کیم جونگ اون قدردان کسانی است که با ارسال مواد و مصالح لازم برای تکمیل شدن این پروژه به دولت کمک می‌کنند. مقالات و تصاویر این رسانه‌ها کارخانه‌ها، خانواده‌ها و افرادی را نشان می‌دهد که لباس‌های زمستانی، پتو، کفش و بیسکوییت برای کارگران در سامجیون می‌فرستند.
روزنامه رسمی رودونگ شیمبون ماه گذشته کار کردن هزاران دانشجو در سامجیون را با جنگیدن با ژاپنی‌ها در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد. در این مطلب بخشی از خاطرات یکی از این دانشجویان آمده: «هوا به اندازه‌ای سرد بود که کوفته برنجی‌ها یخ زده بودند اما نمی‌خواستیم که حتی یک دقیقه را هم برای گرم آنها هدر بدهیم. من به کسانی فکر می‌کردم که در جنگ جهانی دوم علیه ژاپنی‌ها در جبهه، برنج یخ‌زده می‌خوردند.»
اما داستان دیگری هم وجود دارد که در رسانه‌های دولتی منعکس نمی‌شود. رویترز نوشته: کارگران بدون مهارت و ارتش بیشترین نیروی کار در سامجیون را تشکیل می‌دهند. اما مخالفان می‌گویند که فراهم کردن نیروهای کار رایگان به چالشی برای کیم تبدیل شده است. «چو» می‌گوید که دولت در ازای سه سال کار در سامجیون پیشنهاد عضویت در حزب حاکم و ورود به دانشگاه را داده است. به‌گفته منتقدان، تمام وعده‌های دولت عملی نمی‌شود و برخی نیز برای استفاده از امتیازات سامجیون، افرادی را استخدام می‌کنند تا به جای آنان کار کنند، افرادی که وفاداری چندانی به حزب ندارند و برای پول کار می‌کنند و از نابرابری گله‌مند هستند. در ضمن رشد بازارها و افزایش خشم عمومی از کار اجباری هم باعث شده که کیفیت کار نیروی انسانی در سامجیون به‌شدت کاهش پیدا کند؛ شرایطی می‌تواند تحقق رویای اتوپیای سوسیالیستی کیم را به خطر انداخته یا دست‌کم عقب بیندازد.
