گروه جهان| طلا تسلیمی|
کنفرانس سالانه حذب محافظه‌کار بریتانیا یک‌شنبه در میانه مناقشات بر سر طرح چکرز نخست‌وزیری و آینده روابط با اتحادیه اروپا پس از برگزیت آغاز شد. این در حالی است که گمانه‌زنی‌ها در رابطه با برکناری ترزا می افزایش یافته و اگرچه دفتر نخست‌وزیری تاکید کرده است او هیچ برنامه‌ای برای ترک دولت ندارد، به نظر می‌رسد محافظه‌کاران رقابت برای رهبری حزب در آینده را آغاز کرده‌اند.
فایننشال‌تایمز نوشته، کن کلارک، آخرین اصیل‌زاده باقی‌مانده در حزب محافظه‌کار، معتقد است دو مساله قابل‌توجه در رابطه با حزب حاکم بریتانیا وجود دارد: اول، هر زمانی قانون‌گذاران حزب مضطرب و ناآرام هستند، یک رقابت بر سر رهبری در پیش است. دوم، حدس و گمان درباره نتیجه چنین رقابتی تا شش هفته پیش از انتخابات کاملا بیهوده است و تنها در آن زمان می‌توان بر مبنای بهترین عملکرد، درباره پیروز میدان نظر داد. این دو نکته بر مشاهدات از کنفرانس حزب محافظه‌کار هم تاثیر به‌سزایی خواهند داشت. قانون‌گذاران حزب خسته هستند و دچار پارانویا شده‌اند، اما مهم‌تر اینکه به‌شدت به ایجاد تغییر تمایل دارند.
طبیعی است که برگزیت موضوع تاثیرگذار در سخنرانی هر یک از اعضا، مذاکرات هیئت روسا و مصاحبه‌ها خواهد بود. اما سوالی که از پس ذهن همه اعضای حزب می‌گذرد، جانشینی ترزا می است. اگر ترزا می بتواند در پاییز امسال مرحله پایانی و مناقشه‌آمیز مذاکرات برگزیت را با موفقیت پشت سر بگذارد، آنگاه محافظه‌کاران بلافاصله نگاه به آینده را آغاز خواهند کرد. سختی کار برای نخست‌وزیری این است که بتواند حمایت شمار قابل‌توجهی از قانون‌گذاران حزب را بدست آورد تا بتواند نقش خود را به‌عنوان رهبر حزب تا کنفرانس سال آینده حفظ کند.
دفتر نخست‌وزیری تاکیده کرده است که ترزا می هیچ برنامه‌ای برای کناره‌گیری از سمتش ندارد. با این حال، در هفته‌های اخیر می‌توان نوعی تغییر لحن را در میان کارکنان دولت مشاهده کرد؛ نوعی تصدیق این که دستیابی به توافق برگزیت و به تصویب رساندن آن در پارلمان احتمالا آخرین اقدامات ترزا می در سمت نخست‌وزیری خواهد بود. اگر او بتواند با اتحادیه اروپا به توافق برسد، می‌تواند مجدد از زندگی لذت ببرد. اما از تامین‌کنندگان مالی حزب گرفته تا مراجعان محلی، همه بر سر این مساله که دوره ترزا می به پایان رسیده است، توافق نظر دارند.
بدین ترتیب، کنفرانس امسال حزب فرصتی برای نامزدهای احتمالی خواهد بود تا اعلام حضور کنند و خودی نشان دهند. ساجد جاوید وزیر کشور بر اصلاحات شدیدالحن داخلی تاکید خواهد کرد. بوریس جانسون از تمایل خود به فروپاشی «طرح چکرز» و جایگزینی آن با برگزیت سخت سخن خواهد گفت. می‌توان انتظار داشت جرمی هانت جانشین جانسون در وزارت امور خارجه هم خود را به‌صورت یک چهره باتجربه و آرام نشان دهد که در میان همه اعضای حزب مقبولیت دارد. این فهرست بسیار طولانی است و افراد دیگری از جمله دامینیک راب، پنی موردانت و مایکل گوو را نیز شامل می‌شود که همگی دستیابی به سمت رهبری حزب را خواستارند.همانطوری که کلارک اشاره کرد، متمرکز شدن روی وجهه افراد وسوسه‌انگیز، اما بیهوده است. آنهایی که به دنبال جانشینی ترزا می هستند به‌خوبی می‌دانند که سیاست‌گذاری‌ها به اندازه وجهه فردی اهمیت دارند. این در حالی است که کنفرانس اخیر حزب کارگر به‌کلی بازی را تغییر داده است: اپوزیسیون آنقدر حرفه‌ای و با انگیزه شده است که بتواند بر مخاطبانی ورای حامیان همیشگی‌اش تاثیر بگذارد. اکنون، راست میانه مجبور است با دقت بیشتری به چالش‌های پیش روی بریتانیا واکنش نشان بدهد.
یکی از وزرای ارشد دولت ترزا می گفت: «اینکه جرمی کوربین به‌شدت تندروست، به ما اجازه می‌دهد که به‌ویژه در زمینه عرضه، شدیداللحن‌تر عمل کنیم. تجویزهای او ممکن است دیوانه‌وار به نظر برسند، اما مشکلات جناح راست را به درستی تشخیص داده است. مردم او را به مثابه رهبری تشنه قدرت می‌بینند و حقیقتا به آنچه می‌گوید، باور دارند.» اکنون لازم است که حزب محافظه‌کار روحیه خود را بازیابد و به آنچه باور داشته، بازگردد: به باور با تجارت و سرمایه‌داری؛ به بازارها؛ و به حق انتخاب و آزادی فردی.
محافظه‌کاران همچنین باید به وجهه خود بیاندیشند. یکی از دارایی‌های اصلی کوربین، یگ گروه تازه نفس است. گروه وزرای او عمدتا از قانون‌گذارانی تشکیل شده که پیشتر چندان شناخته شده نبودند. این افراد نوعی سرزندگی به حزب کارگر داده‌اند، انگاری که حزبی جدید است. اما گروه وزرای ترزا می همه از کهنه‌کارانی تشکیل شده است که نزدیک به 15 سال در خط مقدم سیاست‌گذاری‌های بریتانیا فعالیت کرده‌اند.
اما محافظه‌کاران امکان ایجاد تغییر و استفاده از گزینه‌های جایگزین را دارند. در میان وزرای جوان هستند قانون‌گذارانی که به احیا و نوسازی تمایل دارند. ترزا می باید برای تغییرات در کابینه خود در اوایل سال 2019 برنامه‌ریزی کند و افراد ناکارآمد را کنار بگذارد. کریس گریلینگ، آندره لیدسام و کارن بردلی همه از افرادی هستند که آماده‌اند تا حزب را به پیش ببرند.همانطور که یکی از قانون‌گذاران بانفوذ محافظه‌کار گفته، این حزب به یادگیری مثبت‌اندیشی، راه‌حل‌ها و تمرکز بر آینده نیاز دارد.
محافظه‌کاران هشت سال خسته‌کننده هدایت دولت بریتانیا را بر عهده داشته‌اند و این دو سال آخر ترزا می دشوارترین این سال‌ها بود. اگر حقیقتا به انتخابات سراسری سال 2022 امیدی داشته باشند، به تجدیدنفس و نوسازی نیاز دارند. در این میان، رقابت بر سر کسی که رهبری حزب را در این مسیر بر عهده خواهد داشت، آغاز شده است.
