زهرا موسوی| در حال حاضر شرایط اقتصادی به گونه‌ای رقم خورده که بسیاری از خانواده‌ها امکان استفاده از خانه‌هایی با وسعت مناسب را ندارند، خیلی از آنها شاید تا قبل از این گرانی‌ها حریم خصوصی در خانه داشتند اما بعد از این اتفاق‌ها بسیاری از همین خانواده‌ها مجبور شده‌اند، خانه‌های کوچک‌تری را برای زندگی انتخاب کنند، به این ترتیب هم حریم خصوصی فرزندان از بین رفته و هم حریم خصوصی پدر و مادر، در چنین شرایطی ممکن است تنش در بین اعضای خانواده بیشتر شود.
اگر فرزندان کوچک باشند که میزان وابستگی آنها به والدین افزایش پیدا می‌کند و به این ترتیب پدر و مادر هیچ فضایی برای خلوت کردن ندارند و این مساله هم به نوبه خود می‌تواند مشکل آفرین باشد، اما اگر فرزندان بزرگ‌تر باشند و به سن نوجوانی رسیده باشند ماجرا کمی مشکل می‌شود، عموما اکثر نوجوان‌ها نیاز دارند که فضای خصوصی خود را در خانه داشته باشند، وقتی چنین فضایی را از قبل داشته و حالا از دست داده‌اند، تاثیرات منفی آن بسیار بیشتر از زمانی است که از ابتدا به نداشتن این فضای خصوصی عادت کرده‌اند.
به این ترتیب اولین اتفاق این است که نوجوان سعی می‌کند ساعات بیشتری را در بیرون از خانه سپری کند، در واقع فضا و امکان برای اینکه به سمت آسیب‌های اجتماعی هم کشیده شود بسیار زیاد می‌شود. فضای کوچک خانه و اختلاف نظرهایی که ممکن است بین فرزندان نوجوان در خانه به وجود بیاید یکی دیگر از دلایلی است که باعث فرار نوجوانان از خانه می‌شود، فرار نه به معنای واقعی کلمه بلکه به معنای ماندن ساعات بیشتر در بیرون از خانه. عموما این اتفاق برای فرزندان پسر بسیار راحت‌تر است و آنها می‌توانند ساعات بیشتری را از خانه غیبت کنند، اما از طرف دیگر به دام افتادن آنها برای روی آوردن به انواع بزه‌های اجتماعی نیز بسیار راحت‌تر است.
قبل از هر چیز والدین باید سعی کنند از میزان تنش‌ها در خانه کم کنند، در واقع نباید اجازه بدهند موقعیت تنش زایی در خانه ایجاد شود، از زدن حرف‌هایی که احساسات نوجوان را تحریک می‌کند، بپرهیزند، کوچکی خانه و نداشتن فضای خصوصی حتی زوجین را هم با مشکلات عدیده مواجه می‌کند و روابط آنها به سردی می‌گراید، اما اگر این مشکلات در مقابل فرزندان گفته شود، تنش‌ها بیشتر خواهد شد، پس برای این فضای کوچک خانه خود را آرام نگه دارید سعی کنید به فرزندانتان بیشتر محبت کنید، در مورد مسائل و موضوعات مختلف با یکدیگر به بحث و گفت‌وگو بپردازید، ساعتی را به بودن در کنار هم و بیان اتفاق‌های روز اختصاص دهید.
شاید این مسائل خیلی فانتزی به نظر برسد اما همین کارهای کوچک و کم اهمیت می‌تواند محیط خانه را از آشوب و تنش دور نگه دارد. برخی از پدر و مادرها سعی دارند با یادآوری زندگی‌های گذشته به فرزندان خود یاد بدهند که با شرایط کنار بیایند و شکایتی نداشته باشند، این روش کاملا اشتباه است.
شاید سال‌های چندانی از زمانی که چندین خانواده در یک خانه زندگی می‌کردند و هر کدام تنها یک اتاق داشتند نگذشته باشد، اما وقتی به سرعت تغییر نسل‌ها نگاه می‌کنیم و سرعتی که زندگی ما در آن دستخوش تغییر و تحول شده است، باید بپذیریم که توقع داشتن از فرزندان برای اینکه به راحتی با فضای کوچک یک خانه کنار بیایند کار ساده‌ای نیست.
متاسفانه شرایط اقتصادی هم به گونه‌ای رقم خورده که بسیاری از خانواده‌ها پیوسته دچار استرس و اضطراب هستند و همین مساله به چالش‌های درون خانه دامن می‌زند.
اما می‌توان با کمی صبر و مدیریت نه اینکه تمام مشکلات را به یک‌باره از میان برداشت که حداقل فضایی قابل تحمل را در خانه به وجود آورد، بیشتر بار این کار بر دوش والدین خواهد بود. آنها نمی‌توانند از نوجوانان انتظار داشته باشند که شرایط را درک کنند. نمی‌توانند با برخوردهای تند مانع از اعتراض‌های آنها شوند. این رفتارها تنها به تنش‌های درون خانواده دامن می‌زند، باید سعی کنید با روحیه باشید و شرایطی را در خانه فراهم کنید که فرزندان به جای فراری بودن از آن اشتیاق بازگشت به خانه را داشته باشند.
