دردهه‌های اخیرجابه‌جایی و حمل ونقل درشهرها - به ویژه شهرهای پرجمعیت - همواره به عنوان یکی از اصلی‌ترین چالش‌های شهری مطرح بوده است. مطالعات حمل ونقل شهری درطول 50 سال گذشته تغییرات بسیاری داشته است. دردهه‌های اولیه تاکید اصلی مطالعات امور حمل ونقل برافزایش ظرفیت برای پاسخگویی به روند افزایش تقاضای سفر با وسایل نقلیه موتوری استوار بوده است مطالعات پس از آن، درپی نگرانی‌ها از تاکید بر توسعه ظرفیت معابر نشان داد تعریض خیابان‌های شهری بر خلاف تصور عموم به کاهش حجم و شدت ترافیک نمی‌انجامد. مطالعه نیومن و کنت ورسی (۱۹۸۹ Ken worthy and Newman) روی شهرهای مختلف دنیا نشان می‌دهد که هر چه میزان زیر ساخت‌های جاده‌ای و مقدار فضای تخصیص یافته به حمل و نقل درون شهری بیشتر باشد به همان اندازه میزان استفاده از اتومبیل - مصرف بنزین و آلودگی بیشتر خواهد شد. ازاین رو روند پیشرفت سیستم‌های حمل ونقل شهری در دنیا نشان می‌دهد که رویکرد صنعتی اتومبیل محور طی دهه‌های اخیر به سمت پیاده محوری و استفاده از حمل ونقل عمومی تغییر یافته است. امروزه آنچه که متخصصان حمل و نقل جهان روی آن اتفاق نظر دارند، دستیابی به الگوی حمل و نقل پایدار در شهرهاست تا بتواند چشم‌انداز شهر سالم، آرام، دارای حمل و نقل سریع و پایداری در حمل ونقل چنین معنا می‌پذیرد که توسعه حمل ونقل بر مبنای الگوی باشد که با وجود گسترش جمعیت و شهر و توسعه فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی و... - که طبیعتاً از عوامل ترافیک‌زا هستند- شهرها همچنان بدون بروز مشکل ترافیک، به نحومطلوبی پاسخگوی جابه‌جایی‌های مسافر و کالا باشد و باگسترش این فعالیت‌ها سیستم حمل و نقل به مشکل برخورد نکند و پایدار باقی بماند.
