وزیر جدید آموزش و پرورش هم مثل چند وزیر اخیر این وزارتخانه مهم، از منتقدان اصلی نظام تعلیم و تربیت است. این از اتفاقات نادر است که وزرای یک وزارتخانه، انتقادات ساختاری به مجموعه دارند و در عین حال تجربه نشان داده تلاشی برای اصلاح و تغییرات در نظام آموزشی نشده است.
وزیر آموزش و پرورش بار دیگر گفت: نقدهای جدی به نظام تعلیم و تربیت کنونی وجود دارد. برای دستیابی به اهداف و رد شدن از نقدها نیاز به پژوهش داریم.
محسن حاجی‌میرزایی در مراسم روز ملی پژوهش و تجلیل از معلمان پژوهنده و پژوهشگران برگزیده که صبح دیروز در تالار فرهنگ برگزار شد، گفت: اگر بخواهیم ارزیابی واقع بینانه و منصفانه‌ای از جریان پژوهش داشته باشیم باید ببینیم کدام مسائل را حل کرده‌ایم.
او افزود: در شرایطی هستیم که منابعمان محدود است و فرصت‌ها گذرا و هر انتخابی که بکنیم در واقع انتخابهای بعدی مارا محدود می‌کند. وزیر آموزش و پرورش بیان کرد: هر تصمیمی که بگیریم بخشی از جامعه را متاثر می‌کنیم. اهداف و در عین حال نقدهای جدی به نظام تعلیم و تربیت کنونی وجود دارد. برای دستیابی به اهداف و رد شدن از نقدها نیارمند پژوهش هستیم و باید هرسال به کمک پژوهش گام‌های رو به جلو‌برداریم. باید درک روشنی از تغییرات و آینده پیش رو داشته باشیم.
حاجی‌میرزایی ادامه داد: آموزش و پرورش با تحقیق و پژوهش نسبت و ارتباط جدی دارد. برای همین است که باید افراد را پژوهشگر تربیت کنیم و این موضوع مهم‌تر از انتقال دانش است. وقتی به دنیای سیاسی کشور نگاه می‌کنیم یا حتی به برخی از محافل علمی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که حرف‌ها پایه و اساس علمی ندارد. پژوهشگری به افراد می‌آموزد که سنجیده سخن بگویند و تصمیمات متکی بر قابلیت‌های حقیقی بگیرند. وزیر آموزش و پرورش گفت: خروجی آموزش و پرورش هم باید پژوهش محور باشد، نظام سنجش بابد این ظرفیت را در پایان دوران تحصیل بسنجد. در تمام کشور هیچ عرصه‌ای به اندازه آموزش و پرورش خلاق نیست.
حاجی‌میرزایی ادامه داد: اکنون ۴۲ هزار معلم پژوهنده داریم که این تعداد کم زیبنده آموزش و پرورش نیست. بابد تمام معلمان ما پژوهنده باشند. هیچ شغلی برای اعتلای شخصیت انسان غنی‌تر از معلمی نیست، هرچند ممکن است مشاغلی مزایای بیشتری داشته باشند، اما معلمی کاری پر اهمیت است.
او اظهار کرد: کسانی که در کار تربیت انسان‌ها هستند، معلم هستند و این عرصه نابی است که فرصت فعالیت در آن وجود دارد، امیدوارم کم کم مجالی پیدا کنیم که از حواشی فاصله بگیریم و ببینیم چگونه می‌توانیم نظام تربیتی دیگری داشته باشیم. امیدوارم سال آینده اگر فرصت باقی ماند در این جلسه ببینیم چند مشکل را به مدد این پژوهش‌ها برطرف کرده باشیم.
