تولید داروهای داخلی بر اساس استاندارد بین‌المللی
نایب‌رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با بیان اینکه، تمامی داروهای داخلی بر اساس استاندارد‌های بین‌المللی تولید می‌شود، گفت: باید با تقویت همه‌جانبه صنعت داروسازی، در مسیر ارتقاء کیفیت محصولات تولید داخل گام‌برداریم. محمد‌حسین قربانی در رابطه با علت اصرار مردم به خرید داروهای خارجی در داروخانه‌ها، گفت: معتقدم مردم به علم و نسخه جامعه پزشکی باور داشته و آنها را محرم خودشان می‌دانند، بنابراین همان نسخه تجویزی را برای خود مناسب دانسته و تهیه می‌کنند. نماینده مردم آستانه‌اشرفیه در مجلس دهم، با بیان اینکه صنعت داروسازی استاندارد بین‌المللی (GMP) داشته و همه شرکت‌های داروسازی موظف‌اند از آن پیروی کنند، ادامه داد: نمی‌توانیم بگوییم کیفیت ساخت داروهای فلان کشور بهتر است، چرا که همه کارخانه‌های داروسازی از یک استاندارد واحد برای تولید دارو پیروی می‌کنند. قربانی با تاکید بر اینکه تولید برخی از داروهای خاص برای بیماران صعب‌العلاج نیازمند تکنولوژی بالایی است و ما در ایران امکان تولید آنها را نداریم، به خانه ملت گفت: هر داروی که نتوانیم در داخل کشور تولید کنید، وارد می‌کنیم، اما این موضوع به معنی بی‌کیفیتی داروهای داخلی ما نیست، بی‌تردید داروهای تولید داخل، با رعایت استاندارد‌های جهانی تولید شده و از کیفیت و قیمت مناسبی برخوردار است. نایب‌رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه نباید ذائقه مردم را به محصولات خارجی پیوند بزنیم، تصریح کرد: اگر پزشکان و مردم به سمت تجویز و مصرف داروهای خارجی حرکت کنند، حجم بالای سرمایه‌گذاری در صنعت داروسازی، نادیده گرفته خواهد شد و به مرور زمان صنعت و اشتغال کشور را نابود خواهد کرد. این نماینده مردم در مجلس دهم با اشاره به اینکه اگر کیفیت تولید دارو در کارخانه‌ای ضعیف است، باید با توجه و تقویت همه ابعاد آن جبران شود، خاطرنشان کرد: نباید کارخانه‌های داروسازی داخلی را نادیده بگیریم، بلکه باید با تقویت همه‌جانبه آنها، کیفیت تولید داخل را افزایش دهیم و از طرفی لازم است گام‌های موثری در مسیر ارتقاء کیفیت داروها و محصولات سلامت‌محور هم‌برداریم.
دپوی زباله در میراث جهانی
رییس انجمن جنگل‌بانی ایران گفت: اینکه بخواهیم همین روند کنونی را ادامه دهیم و فکر کنیم با ثبت جهانی کسی خواهد آمد و جنگل‌های هیرکانی را از مرگ حتمی نجات خواهد داد به هیچ عنوان درست نیست. هادی کیادلیری اظهار کرد: جنگل‌های هیرکانی در سال‌های اخیر به شکل‌ها و انحای مختلف مورد بهره‌برداری قرار گرفته و گاه بهره‌برداری‌ها آن قدر زیاد شد که شکلی از استثمار یا بهره‌کشی از این منابع اتفاق افتاد و اغلب هم متاسفانه به شکل بهره‌برداری ماده اولیه یعنی چوب، و نگاه تک‌بعدی اقتصادی به منابع باارزشی که چندین برابر توان بازیابی جنگل هم انجام شد. کیادلیری افزود: از سوی دیگر تغییر کاربری در سطح وسیع مشاهده می‌شود که اگر سفری به شمال داشته باشید به سادگی می‌بینید که چقدر ویلاسازی‌ها و آپارتمان‌سازی‌ها انجام شده و ساختمان‌ها عوارض متعدد خودش را هم دارد مثل نیاز به آوردن برق و آب و جاده و امکانات اینچنینی ضمن تهدید تمام فرهنگ‌های روستایی و محلی که خود آنها هم سرمایه جنگل‌های هیرکانی محسوب می‌شدند و در سازگاری کامل با طبیعت بودند و شاید می‌توانستند بزرگ‌ترین عامل جذب گردشگر در آینده باشند و می‌توانست یکی از روش‌های درمانی برای نجات جنگل‌های هیرکانی هم باشد. او ادامه داد: واگذاری اراضی به شکل‌ها و اسم‌ها و بهانه‌ها و توجیه‌های مختلف از جمله اشتغال زایی و درآمدزایی و حتی به اسم کاهش فشار از روی دوش جنگل‌ها انجام شده است بدون هیچ‌گونه ارزیابی فنی و ارزیابی‌های بعدی که باید انجام شود و این مسائل را تعیین تکلیف کند. رییس انجمن جنگل‌بانی ایران تأکید کرد: متأسفانه یک نوع نگاه بسیار سطح پایین و شرم‌آور به جنگل‌ها حاکم بود از این بابت که ما حتی آنها را محل زباله کرده بودیم. یعنی جنگلی که الان ثبت جهانی شده و یک اثر طبیعی و میراث جهانی به شمار می‌رود دپوی زباله ما هم هست. کیادلیری گفت: احداث بزرگراه‌ها، سدهایی که زدیم، تکه‌تکه کردن جنگل‌ها به شکل‌های مختلف، کارهای عمرانی بی‌برنامه و بی‌ضابطه و یک شلختگی بسیار بسیار زیاد در این عرصه‌ها و دلایل متعدد دیگر همه نمونه‌هایی از توسعه‌یافتگی بی‌قاعده هستند. رییس انجمن جنگل‌بانی ایران ادامه داد: نمونه بارز توسعه بی‌قاعده احداث همین کارخانه‌هایی است که الان برای تنفس جنگل باید شبانه‌روزمان را بگذاریم تا به اینها پاسخگو باشیم. کارخانه‌هایی که احداثشان از پایه و اساس غلط بوده.کیادلیری اظهار کرد: وقتی همه این موارد را کنار هم بگذاریم شاهد یک اضمحلال و فروپاشی در طبیعت جنگل‌های هیرکانی هستیم که نمودش همین مرگ و میر دسته‌جمعی درختان در سطوح بسیار بسیار وسیع در جنگل‌های شمال است. او در پاسخ به اینکه ثبت جهانی چه اندازه می‌تواند نجات‌بخش جنگل‌های هیرکانی از این وضعیت باشد گفت: ثبت جهانی این میراث طبیعی به تنهایی نمی‌تواند نجات‌دهنده باشد و تنها می‌تواند کمک‌کننده باشد اما در عین حال مسوولیت ما را هزاربار بیشتر می‌کند زیرا ما تا الان درباره اینکه این جنگل‌ها هیرکانی هستند به صورت منطقه‌ای فکر می‌کردیم. مثلاً قوانینی که در این راستا وضع می‌شد بیشتر برای حل مشکلات منطقه‌ای وضع می‌شد و ما اصلاً ملی هم نگاه نمی‌کردیم. یعنی مثلاً حتی وقتی تنفس جنگل را پیگیری می‌کردیم که یک نگاه ملی پشت آن بود، کسانی که قانون را وضع می‌کردند یعنی نمایندگان ما، دنبال این بودند که مشکلات مردم منطقه خود برای بهره‌برداری را کنار بزنند و این یعنی یک نگاه کاملاً منطقه‌ای در مقابل نگاه ملی.
