معاون آموزش ابتدایی گفت: منابع آموزش و پرورش محدود است و باید دست به انتخاب بزنیم و برای همین روی طرحی کار می‌کنیم که در مناطق محروم و دو زبانه دو سال پیش دبستانی را اجباری کنیم.
رضوان حکیم‌زاده درباره طرح‌های جدید بالا بردن پوشش پیش‌دبستانی در مناطق محروم و دوزبانه برای سال تحصیلی آتی و بحث‌هایی که درباره لزوم اجباری کردن این دوره بیان می‌شود، گفت: درباره پیش‌دبستانی بحث‌های زیادی وجود دارد و برای اجباری شدن آن، همه چالش‌ها مربوط به تغییر قانون است و ما ترجیح می‌دهیم اگر قرار باشد قانونی تغییر کند، منطبق با اصول علمی باشد؛ به این معنا که ساختار نظام تحصیلی و دوره‌ها منطبق با دوره‌های رشد دانش‌آموزان باشد. به همین دلیل شاید بهتر این بود که ما از سال پنجم، دانش‌آموزان را در اختیار می‌گرفتیم و در سند تحول آموزش و پرورش نیز آغاز آموزش رسمی، 5 سال تمام ذکر شده است.
او ادامه داد: در مراحل بعدی بحث این است که در آموزش پیش‌دبستانی، چه چیزی را به دانش‌آموزان آموزش دهیم. آیا آموزش‌های کلاس اول را در همان سن 6 سال تمام آموزش دهیم یا بخش‌هایی از آن را در پیش‌دبستانی؟ هرچند مناسب‌ترین آموزش‌ها برای دوره پیش‌دبستانی، کسب مهارت‌های اجتماعی برای ورود به مدرسه است. کودک بعد از خانواده، اولین محیطی را که تجربه می‌کند و به شکل رسمی وارد آن می‌شود، دنیای مدرسه است و ممکن است در معرض این آسیب قرار بگیرد که آمادگی لازم برای ورود به مدرسه را نداشته باشد. حکیم‌زاده افزود: به دلیل تنوع رفاه اقتصادی و فرهنگی در جامعه، نمی‌توان گفت دقیقاً یک مدل خاص برای آموزش‌های پیش‌دبستانی باید اجرا شود.
به‌طور مثال در یک خانواده با سطح سواد فرهنگی بالا، ممکن است کودک پیش از شروع مدرسه در معرض انواع آموزش‌ها قرار گرفته باشد اما به دلیل تک‌فرزند بودن و وابستگی شدید به خانواده، زمان آغاز مدرسه اضطراب جدایی داشته باشد.
به همین دلیل برای چنین کودکی در مرحله پیش‌دبستانی، اضطراب‌زدایی لازم است انجام شود اما برای کودک دوزبانه که ترس از جدایی هم ندارد و مهارت‌های ارتباطی خوبی دارد، آمادگی لازم برای کسب آمادگی زبان معیار باید اتفاق بی‌افتد.
وی تأکید کرد: در نهایت چارچوب آموزش مناسب دوره پیش‌دبستانی بیشتر بر کسب مهارت‌های اجتماعی و آمادگی‌های لازم برای خواندن، نوشتن و حساب کردن در کلاس اول است.
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش اظهار کرد: در حال حاضر شاید این بحث‌ها خیلی مهم نباشد چرا که برای اجباری کردن پیش‌دبستانی، نیاز به بودجه و امکانات داریم و در حال حاضر منابع ما محدود است و باید دست به انتخاب بزنیم.
این انتخاب باید ناظر به مناطق محروم و دوزبانه باشد تا مهم‌ترین بحث آموزشی که عدالت آموزشی است، برقرار شود. حکیم‌زاده گفت: در مناطق محروم و دوزبانه، عموماً خانواده‌ها با امکانات کم اقتصادی و قاعدتاً امکانات کم فرهنگی حضور دارند که شاید کودک پیش از مدرسه، حتی کتابی هم در دست نگرفته باشد یا در معرض تجربه‌های فرهنگی مانند فیلم دیدن، تئاتر رفتن و… هم قرار نگرفته باشد و وقتی به کلاس اول می‌رود، در مقایسه با دیگر دانش‌آموزان در شرایط برابر نیست.
حال اگر فرد در مناطق دوزبانه باشد، درک صحبت به زبان فارسی هم برایش دشوار است و ما عملاً این کودکان را اگر پیش از کلاس اول رها کرده باشیم، در خطر شکست تحصیلی قرار می‌دهیم.
