عضو هیات‌مدیره جامعه متخصصین نساجی با اشاره به اینکه راه‌اندازی هر واحد تولید پارچه چادر مشکی به ۲۰ تا ۲۵ میلیون یورو سرمایه‌گذاری نیاز دارد، آخرین وضعیت تولید این پارچه در کشور را تشریح کرد.
علیرضا حائری در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر با بیان اینکه ایران اکنون تولیدکننده پارچه شلوار و لباس‌های جین است، افزود: صنعت نساجی ایران در تولید پارچه جین، پیشرفت خوبی داشته و توانسته حجم بالایی از این نوع پارچه را با کیفیت بسیار بالا تولید کند؛ به نحوی که بسیاری از پوشاک جین که در داخل کشور به اسم برندهای خارجی عرضه می‌شود، پارچه و دوخت آن در داخل کشور انجام می‌شود اما به دلیل رغبت مشتریان به اجناس خارجی، به اسم برندهای خارجی فروخته می‌شود.
او ادامه داد: از سوی دیگر، ایران در تولید بسیاری از پارچه‌های خاص نیز تبحر بسیاری دارد؛ اما در مورد برخی دیگر از جمله چادر مشکی، اگرچه رشد مناسبی طی سال‌های اخیر ایجاد شده و یک کارخانه در شهرکرد، با کیفیت بسیار بالایی مشغول تولید است، اما همین چادرمشکی، نماد توسعه نیافتگی صنعت نساجی ایران شده است که برداشتی بسیار غلط است.
به گفته او، چادر مشکی یک پارچه خیلی حساس است و بافت آن، از پیچیدگی‌های خاص فنی برخوردار است و با هر نخی نمی‌توان آن را بافت؛ یعنی نخ فیلامنت ظریف نیاز دارد و بافت آن نیز خیلی مخصوص است. از همه مهم‌تر، رنگرزی و تکمیل آن است؛ چراکه چادر مشکلی باید از یک رنگرزی مناسب برخوردار باشد که در مقابل نور و سایش، مقاومت داشته باشد؛ ضمن اینکه این نوع پارچه باید اتوخور خوبی باشد و چروک نشود. او گفت: از سوی دیگر، به دلیل اینکه چادر مشکی به لحاظ قد خود ممکن است به زمین کشیده شود؛ نباید گرد و غبار را به خود جذب کند؛ پس خصوصیاتی باید در رنگرزی و تکمیل این پارچه رعایت شود و اینگونه است که پارچه چادر مشکی، خط تولید مخصوص خود را می‌خواهد. در گذشته چند کارخانه داخلی که بافندگی هم بوده و موفق در بافت بودند، تلاش کردند که با همان ماشین‌ها، چادر مشکی تولید کنند و مقداری از تولیدات آنها هم به بازار عرضه شد؛ ولی چون خط تولید مخصوص چادر مشکی را نداشتند، در بازار موفق نبودند؛ اما اکنون یک شرکت تولیدکننده داخلی در شهرکرد، تکنولوژی مخصوص تولید چادر مشکی را وارد کشور کرده و توانست کیفیت و انتظار مشتری را برآورده سازد. حائری با بیان اینکه راه‌اندازی یک خط تولید پارچه چادر مشکی، ۲۰ تا ۲۵ میلیون یورو سرمایه‌گذاری نیاز دارد، افزود: این میزان سرمایه‌گذاری بستگی به ظرفیت کارخانه دارد؛ اما با ظرفیت سالانه 10 میلیون متر، بین ۲۰ تا ۲۵ میلیون یورو نیاز ارزی برآورد شده است؛ شاید به همین خاطر است که توسعه این بخش از صنعت نساجی با کندی پیش رفته است. او عنوان کرد: هم‌اکنون خط تولیدی که در شهرکرد مشغول به تولید است، از کشور کره جنوبی وارد شده و البته برخی کشورهای اروپایی همچون آلمان، سوییس و ایتالیا نیز خطوط ریسندگی و بافندگی مدرن دارند که از آنها نیز می‌تواند خط تولید و تکنولوژی وارد شود. حائری با تاکید بر اینکه تولیدکنندگان صنعت نساجی، به هیچ عنوان با ممنوعیت واردات موافق نیستند، گفت: واردات نباید ممنوع بشود؛ بلکه باید برای تولیدکننده شرایطی برابر با واردکنندگان در نظر گرفته شود، این در حالی است که هر کالایی که دچار ممنوعیت شود، بطور قطع دچار ضرر و زیان در درازمدت خواهد شد، ممنوعیت واردات هر کالایی، انحصاری را ایجاد می‌کند که به نفع آن صنعت نیست و اگرچه ممکن است به نفع دو یا سه تولیدکننده خاص باشد و آنها کالا را گرانتر عرضه کنند؛ ولی در کل، به نفع صنعت کشور نیست.
او اظهار کرد: حدود دو سال است که بحث ممنوعیت واردات پوشاک به کشور را داشته‌ایم؛ اما این ممنوعیت واردات اگرچه ممکن است به نفع چند تولیدکننده داخلی باشد، ولی در مجموع باعث رشد و توسعه صنعت پوشاک کشور نمی‌شود و صنعت توانمندسازی نخواهد شد.
