محمدرضا بهرامن| رییس خانه معدن|
هپکو یک واحد صنعتی است که سرگذشت آن به قلم عوامل مختلفی در اقتصاد کشور نگاشته می‌شود. این عوامل مختلف در ماه‌های گذشته سرگذشت هپکو را طوری رقم زدند که هم بخش تولید و هم بخش مصرف‌کنندگان از آن صدمه خورده است. هپکو ظرفیت بالایی در تولید ماشین آلات راه‌سازی و معدنی دارد اما متاسفانه امروز از این ظرفیت بطور کامل استفاده نمی‌شود. در چندماه گذشته به دلیل افزایش نرخ ارز و سودآوری صادرات محصولات معدنی کار معادن رونق بیشتری گرفته است. این رونق به تقاضای بیشتر ماشین آلات معدنی منجر شده درحالی که اصلی‌ترین شرکت تولیدکننده ماشین آلات معدنی و راه‌سازی یعنی هپکو شرایط سختی را سپری می‌کند. هرچند فعالیت هپکو پس از ماه‌ها تنش، دوباره آغاز شده اما سوال بزرگ این است که آیا خطوط تولید این مجموعه صنعتی ارزشمند مثل سال‌های دهه 80 کار می‌کند؟ امروز پاسخ ما به این سوال منفی است. به نظر من دست‌کم نیاز به دو سال کار و فراهم کردن مقدمات و الزامات برای بازگشت هپکو به دوران اوج آن هستیم اما پیشتر از هر اقدامی باید برای آنچه از خطوط تولید انتظار داریم برنامه‌ریزی کنیم و در این برنامه واردات انواع ماشین آلات معدنی و راه‌سازی را با توجه به نیاز مصرف‌کنندگان یعنی پیمانکاران معادن و راه و شرایط تولیدکنندگانی مثل هپکو مدیریت کنیم. از سوی دیگر در بخش معدن و صادرات محصولات معدنی به همکاری بیشتر در زمینه روان‌سازی امور ارزی و تجاری نیاز داریم. انتقال ارز در شرایط کنونی به آسانی ممکن نیست و امیدواریم دولت در کنار تقویت تولیدکنندگان داخلی، زمینه واردات تجهیزات برای صادرکنندگان ایرانی را فراهم کند و البته شرکت‌هایی که صادرات ندارند هم بتوانند از ارزهای صادراتی دیگران برای خرید تجهیزات و ماشین‌آلات مورد نیاز استفاده کنند. در شرایط کنونی فراهم کردن تجهیزات و ماشین آلات برای بخش معدن یک مساله حیاتی است و اگر با سدسازی دولت در این مسیر رو به رو شویم، در سال‌های 98 و 99 شاهد کاهش تولید و رکود فعالیت‌های معدنی خواهیم بود.
