نایب‌رییس اتاق ایران معتقد است: طبق گزارش سازمانی جهانی کار، ایران رتبه 183 را در میان 186کشور جهان درباره نرخ مشارکت زنان دارد؛ همچنین نرخ بیکاری زنان همین وضعیت را دارد. زنان نیمه توسعه پایدار کشور هستند با فراموش کردن این نیمه مسیر توسعه هموار نیست و رسیدن به توسعه ممکن نمی‌شود.
به گزارش پایگاه خبری اتاق ایران؛ پدرام سلطانی با بیان مطلب فوق اظهار کرد: پیش‌تر بر اهمیت نگهداشت و افزایش سرمایه اجتماعی در کشور و بایدهای آن تاکید داشتم و ازجمله به ضرورت به مشارکت گرفتن زنان در کابینه و رده‌های بالای مدیریت کشور اشاره کردم. اکنون‌که در آستانه معرفی کابینه گمانه‌زنی‌ها و خبرواره‌ها نشان از حضور کمرنگ و رشد نیافته زنان در هیات دولت دارند، لازم است ورودی به این کاستی بزرگ جامعه داشته باشم.
وی تصریح کرد: با نگاهی به برآوردهای منتشره از سوی سازمان جهانی کار پی به این واقعیت می‌بریم که در سال ۲۰۱۶ نرخ مشارکت زنان ایرانی در بازار کار با ۱۶درصد در میان ۱۸۶کشور دنیا در رتبه ۱۸۳ قرار داشته و تنها 3 کشور عراق، اردن و سوریه پایین‌تر از ایران بوده‌اند.
جالب است که افغانستان با ۱۹درصد و عربستان با ۲۰درصد نرخ مشارکت زنان وضعیت بهتری از ما دارند. متوسط جهانی نرخ مشارکت زنان در بازار کار نیز ۴۹درصد است و این یعنی نرخ مشارکت زنان در ایران کمتر از یک‌سوم نرخ متوسط دنیاست.
برای مقایسه لازم است به این هم اشاره کنم که براساس برآورد همین سازمان، نرخ مشارکت مردان در ایران ۷۳درصد است و با متوسط جهانی ۷۶درصد فاصله چندانی ندارد.
سلطانی افزود: از حیث نسبت نرخ مشارکت زنان به مردان، ایران در میان این ۱۸۶کشور با نسبت ۲۲درصد به همراه کشورهای عراق و اردن در انتهای جدول یعنی رتبه ۱۸۶ قرار دارد. متوسط جهانی این نسبت نیز ۶۸ درصد است. از سوی دیگر درحالی که نرخ بیکاری کشور در سال ۱۳۹۵ معادل 4.12درصد بوده است، نرخ بیکاری زنان با 7.20درصد نزدیک به دو برابر نرخ بیکاری مردان(5.10 درصد) بوده است.
نایب‌رییس اتاق ایران گفت: آمار بالا این واقعیت ناخوشایند را آشکار می‌کند که مشارکت زنان در جامعه ما در پایین‌ترین سطح جهانی قرار دارد و به جرأت می‌توان گفت در مقایسه با سایر شاخص‌های توسعه و گزارش‌های منتشره از سوی نهادهای بین‌المللی بدترین رتبه ما محسوب می‌شود.
از سوی دیگر نرخ بیکاری زنان نشان می‌دهد که حتی برای همین میزان پایین مشارکت نیز فرصت کاری وجود ندارد؛ باید بگویم که در این گفت‌وگو قصد تحلیل وضعیت اشتغال زنان را ندارم اما از این آمار می‌شود فهمید که چرا زنان نیمه فراموش شده توسعه ایران هستند. توسعه نامتوازن نه ممکن است و نه با ثبات، خواه این عدم توازن در تراز شهر و روستا باشد یا مرکز و مرز و خواه زن و مرد. سلطانی اظهار کرد: چند سالی است که میزان ورود دختران به دانشگاه‌های ایران از پسران فزونی گرفته است. همواره از این آمار استنباط به وجود آوردن شرایط رشد زنان و کاهش شکاف جنسیتی شده است. اما به این موضوع توجه نشده که این جمعیت انبوه زنان تحصیل‌کرده مانند آبی است که آرام آرام پشت سد جمع شده است و الان دیگر به جایی رسیده که ورودی سد از خروجی آن بسیار بیشتر شده است. حالا چه باید کرد؟
به گفته نایب‌رییس اتاق ایران؛ نرخ بالای تحصیلات دانشگاهی زنان با نرخ بسیار پایین مشارکت و نرخ بالای بیکاری آنها سیستم اجتماعی را رفته‌رفته به سمت ناپایداری پیش می‌برد. راه برون‌رفت از این ناپایداری پذیرش مشارکت بیشتر زنان است. در این میان نقش دولت بسیار مهم است. میدان دادن به زنان در سطوح بالای مدیریتی کشور پیام بسیار مثبتی به‌کل جامعه زنان ایرانی می‌دهد و در سایر سطوح مدیریتی کشور هم مجال حضور ایشان را تقویت می‌کند.
در واقع دولت درخصوص جایگاه زنان در توسعه کشور باید دست به یک جریان‌سازی بزند و به عقب انداختن این مهم حتما آثار منفی خود را به صورت آشکارتری بروز خواهد داد.
سلطانی افزود: تردیدی نیست که این نرخ مشارکت بسیار پایین زنان در بازار کار در سال‌های آینده به سرعت رو به افزایش خواهد گذاشت و با شدت بیشتری موجب رشد نرخ بیکاری به‌ویژه بیکاری زنان خواهد شد. افزایش فارغ‌التحصیلان زن، کوچک‌تر شدن بعد خانوار در کشور، بالاتر رفتن متوسط سن ازدواج و روندهای دیگری که سبک زندگی زنان را در کشور ما دستخوش تغییر کرده‌اند همه و همه در جهت بالاتر رفتن نرخ مشارکت زنان در ایران هستند.
به باور من ضمانت موفقیت یک دولت در شناختن روندهای حاکم بر کشور و تصمیم‌گیری آینده‌نگرانه برای آنهاست. دولت چه وزیر زن معرفی کند و چه نکند، گریزی از پاسخ به این مطالبه در 4سال آینده نخواهد داشت.
