رییس انجمن بلاکچین گفت: یکی از موانع موجود تمایل‌نداشتن بانک مرکزی و دولت ایران به تبدیل ارزهای دیجیتال به بستر دیگری برای سرمایه‌گذاری و نگرانی از ظهور مجدد شرکت‌های به اصطلاح هرمی مجازی است.
به گزارش ایبِنا، کریپتوکارنسی یا همان ارزهای دیجیتال، همان‌طور که از نامشان مشخص است، با ارزهای رایجی که پیش از این می‌شناختیم متفاوت‌اند و به‌صورت دیتاهای دیجیتال مبادله می‌شوند. ارزهای دیجیتال یا رمزارزها در چند سال اخیر فراز و نشیب‌های فراوانی به همراه داشتند و این موضوع باعث شده افراد بیشتری به سرمایه‌گذاری در این حوزه روی بیاورند.
البته، روش استفاده از آنها کمی متفاوت است و رویه‌های مختص به‌خود را دارند. تمام تراکنش‌هایی که با بیشتر ارز دیجیتال انجام می‌شود روی یک پایگاه داده غیرمتمرکز به‌نام بلاکچین ذخیره می‌شود. ارزهای دیجیتال امکان پرداخت امن و ذخیره پول را بدون واسطه برای کاربران فراهم می‌کنند؛ یعنی برای استفاده از این نوع ارزها نیازی به بانک، دولت، یا شخص خاصی نیست و بیشتر واحدهای اصلی ارز دیجیتال از طریق فرایندی به نام استخراج یا ماین تولید می‌شوند.
بحث استخراج بیت‌کوین این روزها در ایران خیلی داغ شده است، اما با موانع متعددی روبه‌روست. یکی از موانع موجود تمایل‌نداشتن بانک مرکزی و دولت ایران به تبدیل ارزهای دیجیتال به بستر دیگری برای سرمایه‌گذاری و نگرانی از ظهور مجدد شرکت‌های به‌اصطلاح هرمی استفاده‌کننده از ارزهای مجازی است.
در همین راستا، سپهر محمدی؛ رییس انجمن بلاکچین درباره رمزارزها و تولید آن می‌گوید: از سال ۲۰۰۹ و همزمان با تولد بیت‌کوین، شفاف‌نامه‌ای ارایه شد که در آن بر بستر فناوری بلاکچین، امکان نقل‌وانتقال یک ارزش که برخی آن را پول و برخی آن را سهام می‌نامند، مستقل از شبکه بانکی فراهم شد. این فقط مختص بیت‌کوین نبود و رمزارزهای دیگری هم بر اساس این فناوری و بلاکچین فعالیت خود را شروع کردند. اهمیت این رمزارزها این بوده است که برای انتقال به شبکه بانکی وابسته نیستند و از شبکه بلاکچین برای نقل‌وانتقال خود استفاده می‌کنند و از این جهت که غیرمتمرکزند، هیچ نهاد واسطی نمی‌تواند جلوی نقل‌وانتقال آن را بگیرد. فناوری بلاکچین محدود به رمزارزها نیست و فناوری‌های گسترده‌ای بر این بستر ایجاد شده است.
سپهر محمدی افزود: شبکه بانکی برای ارایه خدمات خود نیاز به زیرساختی فنی و فناورانه و همچنین احتیاج به شبکه بانکی متشکل از هزاران سرور و شبکه ارتباطی دارد که در واقع شبا، پایا، ساتنا، و ... بر بستر این شبکه‌ها هستند و با استفاده از تمام این بسترها از امنیت شبکه بانکی ایجاد می‌شود. اما در الگوی رمزارزها، برخی کامپیوترها و دستگاه‌های خاصی برای اطمینان از برقراری امنیت در شبکه استفاده می‌شود و برای تشکر از کسانی که این سرورها و اینترنت و ... را در اختیار شبکه قرار می‌دهند، مقداری از رمزارز به عنوان جایزه تعلق می‌گیرد و به این شیوه استخراج معنا می‌گیرد.
وی ادامه داد: از این بابت که استخراج به عنوان یک صنعت در کشور شناخته شد، گامی مفید و درست در جهت صحیحی بوده است؛ اما از این جهت که محدودیت‌های بسیاری برای ماینرها و استخراج، اخذ مجوز، استاندارد و هزینه‌ای که برای برق باید پرداخت شود اعمال شده است، باعث شد سرمایه‌گذار بخش خصوصی از این بخش فراری شود و سرمایه‌گذاران این حوزه هم از کشور فراری شده‌اند. در اصلِ موضوع اقدامات خوبی صورت گرفته، اما در جزییات در زمینه‌های اداری، تعرفه‌ای و... مشکلاتی ایجاد شده که به‌نظر من باعث دورشدن سرمایه‌گذار بخش خصوصی از این حوزه شده است.
متاسفانه شاهد خروج و مهاجرت ماینرها از ایران هستیم و مهاجرت آنها از چندین ماه پیش که برخوردهای قضایی با ماینرها شروع شده، آغاز شده است و همچنان نیز ادامه دارد. امیدوارم مسوولان ذی‌ربط در این زمینه تجدیدنظر جدی داشته باشند، زیرا هنگامی که سرمایه‌گذار خارجی شاهد شرایط بهتر با هزینه کمتر و درآمد بیشتری در سایر کشورهاست، به‌هیچ‌عنوان انگیزه‌ای برای نگهداری سرمایه‌گذار در داخل کشور نخواهد داشت.
سپهر محمدی افزود: گرجستان، ارمنستان، روسیه، قزاقستان و ... همه شرایط خوبی دارند و مقصد ماینرها هستند. البته، باید به این نکته توجه داشت که در این کشورها هیچ زیرساخت خاصی در اختیار ماینرها قرار نمی‌دهند و فقط دیگر محدودیت‌هایی که در کشور دارند، در کشورهای ذکرشده وجود ندارد. کنتور برق با تعرفه مشخصی در اختیار آنها گذاشته می‌شود. یکی از بزرگ‌ترین فرصت‌های اقتصادی که ماینینگ می‌تواند برای کشور ایجاد کند تسهیل فروش برق و انرژی است؛ به‌طور مثال، در امر صادرات برق به کشوری مثل عراق پس از گذشت چندین سال تاکنون عواید حاصل از آن به ایران پرداخت نشده است و اگر هم قصد پرداخت داشته باشند، به دلایل مختلفی ازجمله تحریم، پیشنهادشان به‌صورت تهاتر و امثال آن خواهد بود. درصورتی که از طریق فروش برق به واحدهای ماینینگ، مبلغ ناشی از فروش انرژی را نقدی و بدون ریسک دریافت می‌کنیم.
وی گفت: ما برق را به‌راحتی صادر می‌کنیم و ماینر برق را به کالای قابلِ‌عرضه تبدیل می‌کند و به فروش می‌رساند و به ما ریال تحویل می‌دهد که در مقایسه با صادرات برق به کشورهای دیگر که هنوز پس از چند سال پول برق صادرشده دریافت نشده است، به‌مراتب راحت‌تر است.
یعنی ما باید بازاریابی‌های دشوار و هزینه‌های کلان برای انتقال برق به کشورهای همسایه برای شبکه انتقال انجام دهیم و در نهایت پس از چند سال پول برق را دریافت کنیم، درحالی که ماینر بدون شبکه زیرساخت و بدون بازاریابی بین‌المللی این کار را با تعرفه موردنظر ما انجام می‌دهد که فرصت اقتصادی بسیار خوبی است و به‌نظر من درحال حاضر هدیه الهی است که متاسفانه در شرایط اقتصادی فعلی، محدودیت‌ها باعث شده است سرمایه‌گذاران بخش خصوصی از کشور فراری باشند.
