گروه بانک و بیمه|
نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که افزایش تعداد شعب می‌تواند زمینه‌ساز جمع‌آوری بیشتر نقدینگی باشد. اما افزایش شعب در ایران در مقایسه با کشورهای دیگر منطقه، نتوانسته در حد مورد انتظار در جذب بیشتر نقدینگی موفق باشد یا نقدینگی را به سمت تولید هدایت کند و در نتیجه شاخص عملکرد افزایش شعب در ایران و رابطه آن با تولید، نقدینگی، تولید ناخالص و درآمد سرانه و... در مقایسه با کشورهای دیگر از جایگاه پایین‌تری برخوردار شده است.
به گزارش ایبِنا، با تغییر شیوه و رویکرد سیستم بانکداری در دنیا دیگر لزومی به مراجعه به شعب برای دریافت خدمات بانکی نیست و مشتریان می‌توانند تنها با یک کلیک وجه خود را منتقل یا قبض خود را پرداخت کنند یا ده‌ها خدمات دیگر را از طریق اپلیکیشین‌ها، اینترنت بانک‌ها و... انجام دهند.بر همین اساس، کانون بانک‌ها و موسسات اعتباری خصوصی با تهیه گزارش حاضر سعی کرده، کشورهای مختلف را گزینش و با مقایسه آمار شعب و متغیرهای مرتبط با آن، همانند تولید ناخالص داخلی کشور، نقدینگی، درآمد سرانه و... را مورد بررسی قرار دهد.
از یک طرف ارتباط شعب با تولید کشور از آن جهت مورد ارزیابی قرار می‌گیرد که هر زمان تولید افزایش می‌یابد، زمینه ساز گسترش فعالیت‌های اقتصادی شده و می‌توان با تعداد شعب بیشتر ارایه خدمات بانکی را نیز افزایش داد.از سوی دیگر افزایش نقدینگی نیز در کشور چنانچه به بخش مولد و اشتغالزا در داخل کشور سوق داده شود، افزایش تعداد شعب می‌تواند زمینه‌ساز جمع‌آوری بیشتر نقدینگی در جامعه و با جهت دادن آن در بخش‌های مولد و اشتغالزای اقتصادی کشور بتواند نقش مفید و ضد تورمی را در اقتصاد ایفا کند. به‌طوری که از بررسی حاضر می‌توان نتیجه گرفت، تعداد شعب از لحاظ حجم نقدینگی با سایر کشورها از تناسب لازم برخوردار است زیرا ایران در مقایسه با حجم نقدینگی در رتبه اول بین کشورهای مورد بررسی قرار دارد، اما از جهات زیر تناسب لازم را ندارد:
۱ - تعداد شعب بانکی با درآمد سرانه در مقایسه با دیگر کشورهای مورد بررسی مناسب نبوده و در رتبه ۱۰ قبل از عراق و افغانستان با فاصله زیاد قرار گرفته است.۲- تعداد شعب بانکی در مقایسه با GDP (تولید ناخالص داخلی) نیز در رتبه ۱۰ قرار دارد که از وضعیت مناسبی برخوردار نیست و نشان‌دهنده آن است که حجم پول در گردش جامعه در بخش‌های مولد و اشتغالزای اقتصاد مصرف نشده است.۳- تعداد شعب در ایران از لحاظ جمعیت به ازای هر یکصد هزار نفر در رتبه ۵ قرار دارد.، لیکن این شاخص تعداد شعب نتوانسته است نقش اثرگذاری در جمع‌آوری نقدینگی و سوق دادن آن به بنگاه‌های تولیدی و اشتغالزای کشور داشته باشند.
مقایسه آماری بین میزان فراوانی نسبی تعداد شعب بانکی در کشورهای دیگر و ایران، نشان می‌دهدکه تعداد شعب بانک‌های ایران، در وضعیت نرمال قرار دارد. براساس آمار بانک جهانی تا سال ۲۰۱۶ نسبت تعداد شعب بانک‌های تجاری کشورهای مورد بررسی به ازای هر یکصد هزار نفر در کل بانک‌ها و موسسات اعتباری جهان از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۱۷ اعلام شده است.
همان‌گونه که گفته می‌شود، تعداد شعب بانک‌ها در سراسر جهان به ازای هر 100 هزار نفر، در سال ۲۰۱۶ حدود ۱۲.۵ واحد بوده است. در حالی که این نسبت در سال ۲۰۰۴ حدود ۹.۵ واحد است. از سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۱۶ روند این نسبت، عمدتاً به غیر از برخی مقاطع، صعودی است.
