اگر بخواهیم روابط ایران و اروپا را قبل از مذاکرات و بعد از آن ارزیابی کنیم باید گفت ما با اروپا در مقاطع مختلف روابط گوناگونی داشته‌ایم که در حال حاضر نقاط اختلافی‌مان به حداقل رسیده است. قبل و بعد از انقلاب همواره روابط‌مان نموداری زیگزاگی و همچنین آرامی داشته است که البته هرگز از یک سطحی بیشتر و رو به افزایش نبوده است؛ در این بین برخی مسائل مانند جنگ تحمیلی، قطعنامه‌های سازمان ملل و... باعث وقوع نوساناتی در این بین می‌شد. با در نظر گرفتن اینکه اروپا نگاهی مثبت به جمهوری اسلامی ایران در بحث مساله هسته‌یی داشته است باید گفت این موضوع از اینجا نشات می‌گیرد که آنها به صورت کلان نگاهی مثبت به کشورمان داشته‌اند و در کل اروپا به این عقلانیت رسیده است که تعامل با ایران در موضوعات مختلف از موفقیتی بزرگ نشات می‌گیرد. در حال حاضر نیز سفر خانم موگرینی رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا هم در همه مسائل موثر خواهد بود. شاید ایشان در ابتدا نگاهی سیاسی به موضوعات داشته باشند اما نباید تاثیر بالای آن را در مسائل اقتصادی نادیده بگیریم و فکر می‌کنم با در پیش گرفتن روال منطقی، خانم موگرینی در جایگاهی هستند که نوعی اطمینان‌بخشی
را برای اروپایی‌ها ایجاد کند زیرا همان‌طور که در گذشته می‌دانستیم بعد از پشت سر گذاشتن مذاکرات نوعی چینش سیاسی به وجود آمد که اروپا و امریکا به این مهم دست پیدا کردند که ایران جزو قدرت‌های منطقه است و همین که از ایران برای همکاری بیشتر در از بین بردن تروریسم کمک خواسته‌اند این موضوع را می‌رساند که آنها به قدرت ایران در منطقه اطمینان دارند و متوجه شده‌اند ممکن است بدون کمک کشورمان آن‌طور که باید و شاید راه به جایی نبرند. با چینش سیاسی که بعد از مذاکرات شاهد آن هستیم کم‌کم خواهیم دید که غربی‌ها در وهله اول و درخصوص مواد مخدر، تروریسم، مسائل اقتصادی و این‌چنینی نقش جمهوری اسلامی را پرقدرت احساس می‌کنند. سفر فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه به ایران هم با توجه به اینکه گاهی نقشی منفی را در مذاکرات ایفا می‌کرد این را نشان داده است که فابیوس به دنبال امتیاز گرفتن بود و نفوذش هم در کشورهای عربی ناشی از این موضوع است اما اکنون فارغ از مذاکرات ظرفیت ایران را کاملا درک کرده و این قضیه در حالی انجام شده است که سفر وزیر امور خارجه فرانسه به اینجا بار مثبتی خواهد داشت و تلاش او بیشتر برای مناسبات سیاسی و اقتصادی است. این
را هم باید تاکید کرد که ایران با شرایط خاص اقتصادی و مرز مشترکش با 15کشور جهان این واهمه را در فرانسوی‌ها به وجود آورده است که اگر زودتر دست به کار نشوند میدان را به دیگران باخته‌اند. فارغ از بحث مذاکرات اگر بخواهیم به رویکردهای بعضا منفی فابیوس و حتی تمامی کشورها بنگریم بنابراین جایی برای هیچگونه تعامل و مشارکتی باقی نخواهد ماند پس معتقد هستم که در این مسائل با درنظر گرفتن منافع ملی نگاه‌مان را تغییر دهیم. درخصوص اینکه وزیر خارجه انگلستان برای بازگشایی کامل سفارت انگلیس در ایران مشتاق است و مقامات کشورمان هم از این موضوع استقبال کرده‌اند نهایتا تا پایان سال میلادی شاهد بازگشایی کامل سفارت انگلیس هستیم. بازرگانان و اقتصاددانان کشور انگلیس نیز همواره به دولت‌شان فشار وارد می‌کنند که باز نشدن سفارت تمام راه‌های ارتباطی برای تجارت و اقتصاد را از بین برده است و چنین موضوعی باعث خواهد شد که آنها این احساس را پیدا کنند که در زمینه‌های اقتصادی از کشورهای دیگر عقب هستند و تنها با بازگشایی سفارت‌شان در جمهوری اسلامی ایران گوی رقابت را خواهند ربود. بنابراین یک ماه پس از امضای نهایی برای بازگشایی کامل یعنی تا اواسط
زمستان سفارتخانه انگلستان را در کشورمان خواهیم داشت.
ایران و اروپا تلاش برای روابط پایدار
ارسال نظر
