مدیر پژوهشکده حمل و نقل فضایی از برنامه‌ریزی برای ساخت بالن ارتباطی با وزن ۲۰ کیلوگرم در راستای افزایش ارتفاع پوشش‌دهی این محموله فضایی خبر داد و گفت: «طراحی کشتی هوایی نیز در دست مطالعه است.» رحیم احسانی در گفت‌وگو با مهر، با اشاره به برنامه‌ریزی انجام‌شده برای ارتقای بالن‌های فضایی در کشور، اظهار کرد: «ما در سال ۹۷ نسل جدیدی از بالن‌های فضایی را که می‌توانست محموله‌ای تا وزن ۳۰۰ کیلوگرم را حمل کند، آماده و تست کردیم که این بالن با نام «بام ۳۰۰» هم‌اکنون آماده سرویس‌دهی است. تا پیش از آن، بالن فضایی امکان حمل محموله ۵۰ کیلوگرمی را داشت. بالن‌های ارتباطی به صورت همزمان قابلیت ارایه خدمات مخابراتی از طریق فناوری وای‌فای و LTE، تقویت آنتن‌های بی‌سیم و نیز پایش وضعیت محیط را دارند.» وی از انجام پروژه مطالعاتی در خصوص ماندگاری بالن فضایی در شرایط مختلف آب و هوایی و افزایش ارتفاع این بالن خبر داد و گفت: «برنامه امسال ما برای توسعه بالن‌های ارتباطی در کشور، یک برنامه تحقیقاتی برای پوشش داخلی این بالن‌ها و بررسی ماندگاری آنها در شرایط مختلف آب و هوایی و نیز افزایش ارتفاع استقرار آنها با هدف افزایش قابلیت اطمینان سرویس‌دهی است.»
مدیر پژوهشکده حمل‌و‌نقل پژوهشگاه فضایی ایران با بیان اینکه نتایج این کار تحقیقاتی هنوز نهایی نشده است، گفت: «هم‌اکنون اقداماتی برای ارتقای برخی اجزای بالن فضایی صورت گرفته است. به این معنی که این ارتقا مربوط به سکوی پرتاب که عملیات پرواز بالن روی آن انجام می‌شود، بوده است. ما در یک پروژه مطالعاتی به این نتیجه رسیدیم که برای شرایط بحران باید بالن ارتباطی با سایز ۵۰ کیلوگرم را مجهز کنیم که بالنی چابک و عملیاتی است و بالن «بام ۳۰۰» که دارای سایزی بزرگ‌تر است را برای عملیات تاکتیکی و در شرایطی خیلی خاص، آماده و تجهیز کنیم.» احسانی با اشاره به انجام کار تحقیقاتی برای افزایش شعاع پوشش بالن ارتباطی، اضافه کرد: بالن فضایی هم‌اکنون شعاع ۲۰ کیلومتر را پوشش می‌دهد. به این معنی که از یک نقطه که زیرساخت ارتباطی وجود دارد تا فاصله ۳۰ کیلومتری که زیرساخت وجود ندارد، به شعاع ۲۰ کیلومتر، می‌توانیم خدمات ارایه دهیم. اما در تلاش هستیم که با کار کردن روی این محموله، این پوشش‌دهی را افزایش دهیم. در این راستا تیم مخابراتی ما در حال کار با اپراتورهاست تا بتوانیم محموله ۶۰ کیلویی را با برد بالاتری نسبت به بالن ۵۰ کیلویی پرتاب کنیم. از سوی دیگر نیز در تلاش هستیم که وزن این بالن را تا ۱۵ یا ۲۰ کیلوگرم کاهش دهیم تا بالن سبک شده و بتواند افزایش برد پوشش‌دهی هم داشته باشد.»
مدیر پژوهشکده حمل و نقل پژوهشگاه فضایی ایران با بیان اینکه این مساله در حال تحقیق است، اضافه کرد: «اپراتورها هم باید از نگاه اقتصادی در بخش تحقیقات و توسعه این پروژه کار کنند و امیدواریم منابع مالی این پروژه به گونه‌ای تنظیم شود که همه واحدها کارشان را تسریع کنند. در راستای توسعه فناوری بالن فضایی، ما در پژوهشکده حمل و نقل فضایی، طراحی و ساخت کشتی هوایی را نیز در دستور کار داریم که نسخه ایده‌آلی از این فناوری خواهد بود و محدودیت‌های بالن مقید و برد کم را نخواهد داشت؛ البته این طرح در فاز مطالعاتی قرار دارد.» وی در مورد زمان‌بندی این پروژه گفت: «ما در این پروژه، یک نقشه ۵ ساله تدوین کردیم تا بتوانیم به یک سامانه بالن هوایی با قابلیت پوشش محیط در ۲۰۰ کیلومتر رفت و برگشت حرکت برسیم. اما به دلیل مباحث مالی سرعت این پروژه پایین و در فاز طراحی مطالعاتی قرار دارد.»
