نیوساینتیست| بسیاری از میلیاردرهای فعال در حوزه فناوری قصد دارند اینترنت بی‌سیم را به همه نقاط جهان حتی جنگل‌های دورافتاده برسانند.
میلیاردرهای حوزه فناوری تلاش می‌کنند تا اینترنت بی‌سیم را به همه جا حتی دورافتاده‌ترین جنگل‌ها ببرند. شرکت‌های فعال در حوزه هوا- فضا نیز از ماهواره‌های بسیاری رونمایی کرده‌اند که می‌توانند به این هدف کمک کنند، اما سوال مهمی که باید پاسخ داده شود این است که آیا واقعاً نیاز به اینترنت بی‌سیم در همه مناطق احساس می‌شود. در سال ۲۰۱۱، زنی ۷۵ ساله به نام «آیشتان شاکاریان» تصمیم گرفت که از اینترنت کسب درآمد کند. او با یک بیل به جنگل نزدیک محل سکونت خود در تفلیس رفت. شاکاریان امیدوار بود که بتواند با حفر زمین، به کابل‌های اینترنت دست پیدا کند و آنها را به عنوان ضایعات بفروشد. در نهایت، شاکاریان به یک کابل فیبر نوری دست یافت که برای او بی‌ارزش اما برای میلیون‌ها نفر از مردم کشور همسایه او – ارمنستان- ارزشمند بود. او با قطع این کابل، اینترنت ارمنستان را برای نیمی از روز قطع کرد و بازداشت شد. این حادثه نشان می‌دهد که چنین وقایعی، چقدر راحت برای کابل‌های زیرزمینی و زیردریایی رخ می‌دهند و این کابل‌ها تا چه اندازه آسیب‌پذیر هستند. رخدادهایی مانند زمین‌لرزه و افتادن لنگر یا قایق آسیب‌دیده در آب، می‌توانند به کابل‌های کف دریا آسیب برسانند. در ژانویه سال جاری، اینترنت کشور تونگا پس از آسیب دیدن کابل‌های زیردریایی، به مدت دو هفته قطع بود.
گزارش‌ها حاکی از این هستند که تقریباً نیمی از جمعیت جهان نمی‌توانند به اینترنت متصل شوند. میلیاردرهایی مانند «الون ماسک»، «جف بزوس» و «ریچارد برانسون» برای اطمینان از دسترسی همه مردم به اینترنت، تصمیم دارند یک شبکه جهانی اینترنت ارایه دهند.
