مازیار معتمدی مریل استریپ بانوی پرآوازه صنعت سینماست؛ بانویی که بیش از هر بازیگر دیگر نامزد دریافت جایزه اسکار شده است. اصلا انگار هر بازی او در برابر دوربین، این ظرفیت را به فیلم می‌بخشد که در شمار بهترین‌ها جای بگیرد. آخرین‌بار در اسکار امسال او برای بازی در نقش مادری بی‌خیال و بی‌توجه به فرزندانش در فیلم «آگوست: اوسیج کانتی» نامزد اسکار شد، نقشی که بسیار متفاوت بود با فیلم قبلی‌اش «بانوی آهنین» که در آن در قالب مارگارت تاچر بانوی آهنین سیاست بریتانیا و جهان در برابر دوربین رفته بود.
مریل استریپ که در شمار 18چهره برتر فرهنگی و هنری جهان مدال افتخار ریاست‌جمهوری را یکی، دو شب پیش از دست اوباما گرفت یا بهتر است بگوییم نشان افتخار را اوباما به گردنش آویخت، از این افتخارها در کارنامه‌اش کم ندارد. و همین قدرت اوست که موجب می‌شود حتی باراک اوباما در برابرش سرتعظیم فرود آورد و بگوید نه‌تنها رییس‌جمهور امریکا است، بلکه رییس باشگاه طرفداران مریل استریپ هم هست!
اوباما از این هم فراتر رفت و برای تجلیل از این بازیگر 65ساله گفت عاشق مریل استریپ هستم. همسرش می‌داند که دوستش دارم. میشل هم می‌داند. از دستشان کاری برنمی‌آید. او با هنرش این علاقه را به وجود آورده است.
اوباما حق دارد شیفته استریپ باشد چون او نشان داده که توانایی هنری‌اش از روحی بزرگ برمی‌خیزد. این بانوی پرافتخار یکی از مهم‌ترین چهره‌هایی بود که با نمایش جهانی فیلم «جدایی» اصغر فرهادی نامه‌یی به کارگردان ایرانی نوشت و از سخنان صلح‌طلبانه او حمایت کرد. او در نامه‌اش تاکید کرد که برخلاف نام فیلم، تاثیر جهانی «یک جدایی» مردم را به هم نزدیک خواهد کرد و او هم ازجمله افرادی است که از طریق داستان خانواده‌یی در حال گسست و پیچیدگی‌های اخلاقی و عاطفی‌شان، با ایرانیان احساس نزدیکی بیشتری می‌کند؛ این همان احساسی است که او قادر است با فیلم‌هایش در دل تماشاگرانش ایجاد کند.
